Με βάση το κείμενο του τελικού ανακοινωθέντος, τα κράτη- μέλη της ευρωζώνης χαιρετίζουν, τη δέσμευση που ανέλαβε η Ελλάδα “να εφαρμόσει πλήρως και ταχέως το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων και αξιοποίησης της ακίνητης περιουσίας, ύψους 50 δισ. ευρώ, το οποίο έχει ανακοινώσει”.
Παράλληλα, τονίζεται οτι όλα τα κράτη μέλη της ζώνης του ευρώ θα πρέπει να δημιουργήσουν ένα νομικά δεσμευτικό πλαίσιο που θα εγγυάται την τήρηση, εφεξής, της δημοσιονομικής πειθαρχίας.
Στο ίδιο μήκος κύματος είναι και οι αναφορές που υπάρχουν για την Ιρλανδία, αλλά και για την Πορτογαλία.
Οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων συμφώνησαν, επίσης, στη δημιουργία ενός μόνιμου μηχανισμού για την αντιμετώπιση των οικονομικών κρίσεων, ο οποίος θα διαθέτει πόρους 500 δισ. ευρώ και θα διαδεχθεί τον υπάρχοντα, του οποίου οι πόροι ανέρχονται στα 440 δισ. ευρώ.
Σε σχέση με αυτόν τον μηχανισμό οι αρχηγοί της ευρωζώνης, ανακοίνωσαν ότι θα ενεργοποιείται κατόπιν αιτήματος του ενδιαφερόμενου κράτους-μέλους, αλλά και την ομόφωνη απόφαση των κρατών- μελών της ζώνης του ευρώ.
Στο κείμενο των τελικών συμπερασμάτων που κατέληξε η Σύνοδος Κορυφής υπάρχουν επίσης δύο παραρτήματα: το πρώτο αφορά στο Σύμφωνο για το Ευρώ και το δεύτερο στα βασικά χαρακτηριστικά του μόνιμου ευρωμηχανισμού, για την αντιμετώπιση των κρίσεων.
Σε ότι αφορά στο Σύμφωνο για το Ευρώ θέτει συγκεκριμένους στόχους για την ανταγωνιστικότητα, την απασχόληση, τη βιωσιμότητα των δημοσίων οικονομικών και την ενίσχυση της δημοσιονομικής σταθερότητας στην ευρωζώνη. Επί της ουσίας, με το σύμφωνο αυτό οι 17 χώρες του ευρώ δεσμεύτηκαν ότι στο μέλλον θα συντονίζουν τις οικονομικές πολιτικές τους, όχι μόνο στα δημοσιονομικά ζητήματα αλλά και στα φορολογικά, τα μισθολογικά και τα συνταξιοδοτικά θέματα. Προς τον σκοπό αυτό, μία φορά το χρόνο θα συνέρχεται Σύνοδος Κορυφής των χωρών του ευρώ η οποία θα καθορίζει τις προτεραιότητες της κάθε χώρα, ώστε σταδιακά να συγκλίνουν τα επίπεδα ανταγωνιστικότητας.
Ειδικότερα, στο κείμενο αναφέρεται ότι οι μισθολογικές διευθετήσεις στον δημόσιο τομέα θα πρέπει να στηρίζουν τις προσπάθειες για ανταγωνιστικότητα στον ιδιωτικό τομέα και ότι στην αγορά της εργασίας θα πρέπει να γίνουν μεταρρυθμίσεις, με στόχο τη λεγόμενη “ευελιξία με ασφάλεια”. Επισημαίνεται, επίσης, η ανάγκη προώθησης περαιτέρω μεταρρυθμίσεων στα συστήματα κοινωνικής πρόνοιας των κρατών μελών καθώς και η ανάγκη καλύτερου συντονισμού των φορολογικών πολιτικών.
Σε ότι αφορά, τέλος, στον μόνιμο μηχανισμό για την αντιμετώπιση των οικονομικών κρίσεων που θα τεθεί σε λειτουργία από το 2013 και μετά, αναφέρεται ότι στόχος του είναι να παρεμβαίνει τόσο προληπτικά όσο και για την αποφυγή των κρίσεων. Ο μηχανισμός αυτός θα μπορεί να αγοράζει κρατικά ομόλογα, εφόσον μία χώρα δεν βρίσκει στις αγορές προσφορές με οικονομικώς αποδεκτούς όρους.
Στα τελικά συμπεράσματα του συμβουλίου επισημαίνεται ότι η βοήθεια από τον εν λόγω μηχανισμό θα δίνεται με βάση ένα πρόγραμμα σταθεροποίησης που θα υπογράφει η ωφελούμενη χώρα. Σημειώνονται, επίσης, οι διαδικασίες που θα ακολουθούνται στην περίπτωση που μία χώρα της ζώνης του ευρώ φτάσει σε καθεστώς οικονομικής αφερεγγυότητας. Σε γενικές γραμμές τονίζεται ότι θα ακολουθούνται οι ίδιες αρχές που ισχύουν και για το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Τέλος, τα κρατικά ομόλογα που θα κυκλοφορούν από το 2013 και μετά θα περιέχουν μία ρήτρα, η οποία θα προβλέπει ότι σε περίπτωση που η χώρα που εκδίδει αυτά τα ομόλογα φτάσει σε καθεστώς οικονομικής αφερεγγυότητας τότε θα υφίστανται τις επιπτώσεις όχι μόνο τα κράτη μέλη της ζώνης του ευρώ αλλά και ιδιώτες επενδυτές.