περασμένο Νοέμβριο, κατατίθεται μέχρι τα τέλη του μήνα προς ψήφιση στη Βουλή το νομοσχέδιο για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά.
Η καθυστέρηση οφείλεται στην γνωμοδότηση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) που εκδόθηκε μόλις τον περασμένο μήνα. Στην γνωμοδότηση επισημαίνεται ότι «οι ρυθμίσεις του ν/σ θα πρέπει να περιέχουν τα απαραίτητα εχέγγυα προκειμένου να αποτραπούν τυχόν επιπτώσεις στη χρηματοπιστωτική σταθερότητα».
Ετσι, η σημαντικότερη αλλαγή με την οποία οδηγείται προς ψήφιση στη Βουλή το νομοσχέδιο,είναι ότι το ποσό της οφειλής που θα υποχρεούται να επιστρέψει ο δανειολήπτης αν ενταχθεί στο πρόγραμμα, δεν προκαθορίζεται. Το αρχικό νομοσχέδιο προέβλεπε καταβολή του 10% της οφειλής και πάγωμα του υπόλοιπου χρέους, κάτι που δεν φαίνεται να ισχύει πλέον, αφού οι τράπεζες θα μπορούν να απαιτήσουν την καταβολή μεγαλύτερου ποσοστού της οφειλής.
Ο οφειλέτης που θα επιθυμεί να ενταχθεί στις ρυθμίσεις του ν/σ θα πρέπει αρχικά, με τη συνδρομή μιας καταναλωτικής οργάνωσης ή του Συνηγόρου του Καταναλωτή, να διαπραγματευθεί με την τράπεζα διακανονισμό των χρεών του. Στην περίπτωση που δεν επιτευχθεί συμφωνία με την τράπεζα (ή τις τράπεζες, αν είναι περισσότερες από μία και η απόφασή τους αντιπροσωπεύει το 50% των οφειλών), ο δανειολήπτης θα πηγαίνει στο δικαστήριο για να ζητήσει την υπαγωγή του στη νομοθετική ρύθμιση. Ο δανειολήπτης θα είναι αναγκασμένος να παραθέτει τα εισοδήματα και τα περιουσιακά του στοιχεία στο δικαστήριο, καθώς και το σύνολο των οφειλών του σε όλες τις τράπεζες. Τα περιουσιακά του στοιχεία θα ρευστοποιούνται εφόσον ενταχθεί στο πρόγραμμα, ενώ αν αποκρύψει κρίσιμες πληροφορίες για την περιουσιακή του κατάσταση, η ένταξή του στο πρόγραμμα θα «παγώνει».
Από τη διαδικασία της ρευστοποίησης θα μπορεί να εξαιρεθεί η πρώτη κατοικία του οφειλέτη. Αλλά για να γίνει αυτό, ο δανειολήπτης θα αναλαμβάνει την υποχρέωση απέναντι στους οφειλέτες ότι σε διάστημα 20 ετών θα καταβάλει ένα σημαντικό ποσοστό της εμπορικής αξίας της πρώτης κατοικίας.