Με κατάλληλες πρώτες ύλες, μικρές παρεμβάσεις και μικρό κόστος, το μπαλκόνι του διαμερίσματος μπορεί να μετατραπεί σε έναν κήπο που μπορεί να χαρίσει στιγμές χαλάρωσης και ευχαρίστησης τα απογεύματα και τα βράδια του καλοκαιριού.
Ο σύμβουλος σχεδιασμού χώρων και κατασκευών, Γιώργος Σιδέρης, μιλάει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ και εξηγεί πώς μπορούν να γίνουν αυτές οι αλλαγές χρησιμοποιώντας ειδική ξυλεία για τις κατασκευές, γλάστρες, φυτά, χώμα, φαναράκια, διάφορα διακοσμητικά και τα σύνεργα του μαραγκού, ώστε να αλλάξει η μορφή του μπαλκονιού.
Παράλληλα, δίνει συμβουλές για την προστασία του ιδιωτικού βίου από τα αδιάκριτα βλέμματα, δημιουργώντας περιμετρικά του μπαλκονιού έναν πράσινο φράχτη από ανθεκτικά φυτά ή κλείνοντας τα ανοίγματα με κομψά διαχωριστικά, μέχρι τέντες, παραλλαγής σαν κουρτίνα.
Σύμφωνα με τον κ. Σιδέρη «μπορούμε να μετατρέψουμε τη βεράντα μας σε καλοκαιρινή τραπεζαρία εκμεταλλευόμενοι τα έπιπλα βεράντας, που είχαμε από παλιά, αλλάζοντάς τους απλά το χρώμα».
Για τα παιδιά της οικογένειας εξηγεί ότι «αν θέλετε να παίζουν, χωρίς τον κίνδυνο να χτυπήσουν, μπορείτε να αποκτήσετε τεχνητό γρασίδι, ώστε η αίσθηση πως βρίσκεστε σε κήπο να γίνει ακόμη πιο έντονη».
Ο κ. Σιδέρης δίνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ τις προτάσεις του: «Στη μία γωνία της βεράντας δημιουργούμε καθιστικό με νησιώτικο αέρα. Πάνω σε ξύλινη εξέδρα με καρέκλες από ρατάν, με ένα χαμηλό τραπεζάκι, καθώς και με μία ξύλινη κατασκευή στην πλάτη που λειτουργεί και μονωτικά κόβοντας την θέα προς την είσοδο της πολυκατοικίας».
Όλο αυτό, συμπληρώνει, μπορεί να στολιστεί με μία βουκαμβίλια στη γωνία, που θα δώσει την απαραίτητη νησιώτικη πινελιά.
Στην άλλη γωνία της βεράντας, ο κ. Σιδέρης, προτείνει να διαφοροποιηθεί τελείως η όψη της με απλές κατασκευές.
«Διαχωριστικά που κλείνουν τα περιμετρικά ανοίγματα και γλάστρες, οι οποίες τοποθετούνται σε ανυψωμένα βάθρα, τραβούν το βλέμμα και σπάνε την μονοτονία των επίπεδων γραμμών. Λευκά βότσαλα που έχουν αγοραστεί με το κιλό δημιουργούν την αίσθηση παραλίας, ενώ φαναράκια κάνουν ακόμα πιο ενδιαφέρουσα την αισθητική του χώρου», λέει και προσθέτει:
«Και τα φυτά που κοσμούν την βεράντα δεν πρέπει να είναι διαλεγμένα τυχαία και ούτε να εξυπηρετούν μόνο καλλωπιστικούς λόγους. Μία λεμονιά, μία πορτοκαλιά και μία ροδιά χαρίζουν φρέσκα φρούτα, ενώ στις ζαρντινιέρες μυρωδικά για την κουζίνα όπως δενδρολίβανο, θυμάρι, δυόσμος και ο βασιλικός που δρα εντομοαπωθητικά, δίνουν μία άλλη αίσθηση στο χώρο».
Στο ενδιάμεσο της βεράντας για λόγους αισθητικούς, απομόνωσης από τα αδιάκριτα βλέμματα των γειτόνων και των περαστικών, αλλά και προστασίας των μικρών παιδιών της οικογένειας από ατυχήματα, προτείνει, τα κάγκελα να είναι πιο ψηλά.
Στο κομμάτι της διακόσμησης προτείνει να τοποθετηθούν ξύλινες ζαρντινιέρες, οι γλάστρες να επενδυθούν εξωτερικά και να τοποθετηθούν φαναράκια, αλλά και ξύλα που μαζεύτηκαν από παραλίες ως φυσικά γλυπτά.