Εκεί θα δένει από εδώ και πέρα εγκαταλείποντας το μεγαλύτερο ελληνικό λιμάνι για πάντα. Κι έπεται συνέχεια. Το παράδειγμα του κατά πάσα πιθανότητα θα ακολουθήσουν κι άλλα ξένα κρουαζιερόπλοια, στερώντας δις ευρώ από την ελληνική οικονομία και δίνοντας την χαριστική βολή στον ελληνικό τουρισμό, που φέτος αντιμετωπίζει την χειρότερη περίοδο των τελευταίων δεκαετιών.
Ο λόγος για την απόφαση αυτή είναι ότι τα κρουαζιερόπλοια εμποδίζονται να δέσουν στο λιμάνι του Πειραιά από την οργανωμένη, και προδήλως παράνομη, συμπεριφορά του ΠΑΜΕ που εξυπηρετώντας υποτίθεται τα συντεχνιακά συμφέροντα των ναυτεργατών, αποφάσισε να κλείσει με το «έτσι θέλω» το λιμάνι. Στην πραγματικότητα, ούτε τα συμφέροντα των ναυτεργατών εξυπηρετούν οι Κνίτες, που σχέση με το λιμάνι δεν έχουν, καταλαμβάνοντας τον Πειραιά κι εμποδίζοντας τους τουρίστες να μετακινηθούν και να αφήσουν τα χρήματα τους στην ελληνική αγορά. Οσο υποχωρεί ο τουρισμός, όσο βυθίζεται η ακτοπλοϊα τόσο θα μειώνονται οι θέσεις εργασίας των ναυτεργατών. Αλλά ακόμα κι έτσι, στο όνομα αυτών των συμφερόντων υπονομεύουν τα συμφέροντα πολύ περισσότερων ελλήνων, που ασχολούνται με τον τουρισμό. Και κατ’ επέκταση υπονομεύουν την ίδια την ελληνική οικονομία, που κλυδωνίζεται κι απειλείται με χρεοκοπία.
Κάποιοι ισχυρίζονται ότι ο πραγματικός στόχος του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ δεν είναι η προστασία των οποιονδήποτε συμφερόντων οποιασδήποτε συντεχνίας. Αλλά η πρόκληση του κοινωνικού χάους μέσα από την φτώχεια και την ανεργία, που θα προκαλέσουν έτσι την κοινωνική εξέγερση. Με τον τρόπο αυτό κάποιοι στον Περισσό οραματίζονται ότι θα μπορέσουν να πάρουν την ρεβάνς από το Γράμμο και το Βίτσι και θα καταλάβουν ως νεόκοποι μπολσεβίκοι την εξουσία με τη βία.
Οσοι σκέπτονται με τον τρόπο αυτό προφανώς είναι στην καλύτερη περίπτωση αφελείς. Αλλά η ζημιά, που προκαλούν αποκλείοντας το λιμάνι του Πειραιά, τα γνωστότερα ξενοδοχεία της Αθήνας, το Χίλτον και τη Μεγάλη Βρετανία, και τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης είναι τεράστια για την ελληνική οικονομία. Κι αυτό βεβαίως δεν αντέχει αλλά και δεν πρέπει να ανεχθούν η οργανωμένη Πολιτεία κι η οργανωμένη κοινωνία.
Σημασία δεν έχει τι κάνουν οι «επαναστάτες του γλυκού νερού» εκ Περισσού ορμώμενοι. Σημασία έχει τι κάνουν η κυβέρνηση κι η οργανωμένη Πολιτεία. Γιατί αρνούνται να κάνουν το καθήκον τους επιβάλλοντας το νόμο και προστατεύοντας τα συμφέροντα εκείνων, που καταστρέφονται καθημερινά από τις επιδείξεις αυτές του χωρίς ρίσκου «πολιτικού ακτιβισμού», που κάνουν διάφορες πολιτικές ομάδες επαγγελματιών επαναστατών.
Είναι χαρακτηριστικό ότι πριν από λίγες εβδομάδες ο ίδιος ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου μιλώντας στο συνέδριο του Συνδέσμου Τουριστικών Επιχειρήσεων (ΣΕΤΕ) υποσχέθηκε ότι μέχρι τέλους του Μαϊου θα έχει καταργηθεί το καμποτάζ, προκαλώντας τον δικαιολογημένο ενθουσιασμό των παρευρισκομένων. Αλλα ο Μάϊος πέρασε και το καμποτάζ όχι μόνον δεν καταργήθηκε αλλά η λύση, που πρωθεί η αρμόδια υπουργός Οικονομίας Λούκα Κατσέλη μαζί με την Πανελλήνια Ναυτική Ομοσπονδία (ΠΝΟ), στην οποίαν την πλειοψηφία δεν έχει το ΚΚΕ αλλά η ΝΔ, αποτελεί ουσιαστικά μη κατάργηση του καμποτάζ.
Με τον ίδιο τρόπο, που ο αρμόδιος υπουργός Υποδομών και Μεταφορών Δημήτρης Ρέππας απελευθέρωσε το επάγγελμα των ιδιοκτητών φορτηγών δημόσιας χρήσης μόνον κατ’ όνομα ενώ στην πραγματικότητα για μια ακόμα φορά «κοροϊδέψαμε» τους «κουτόφραγκους» ότι θα ανοίξουμε τα κλειστά επαγγέλματα ενώ δεν έχουμε τέτοια διάθεση απλώς και μόνον γιατί δεν θέλει, προφανώς μέσα στην αδυναμία της, η κυβέρνηση να συγκρουστεί με ισχυρές και παγιωμένες συντεχνίες.