Επιπλέον δρομολόγια εκτελούνταν καθημερινά από τα λεωφορεία, όμως οι σκηνές που εκτυλίσσονταν καθημερινά, ιδιαίτερα τις ώρες αιχμής, ήταν τραγικές: εκατοντάδες εργαζόμενοι περίμεναν καρτερικά στις ουρές μέχρι να καταφέρουν να μπουν σε ένα λεωφορείο.
Και όλα αυτά σε πολύ χαμηλές θερμοκρασίες, αφού στην Αργεντινή είναι χειμώνας.
Τεράστιο ήταν και το κυκλοφοριακό πρόβλημα στις κυριότερες οδικές αρτηρίες, αφού πολύς κόσμος προτίμησε το αυτοκίνητο του.
Εργαζόμενοι και διοίκηση ήλθαν σε μερική συμφωνία για τις αυξήσεις των μισθών, γεγονός που δεν απομακρύνει το ενδεχόμενο νέας ταλαιπωρίας.
Χαρακτηριστική όσο και αινιγματική η δήλωση ενός από τους εκπροσώπους των εργαζομένων: «Δεν είμαστε χαρούμενοι, απλά ανακουφισμένοι».
Ακόμα και η ίδια η εταιρεία που διαχειρίζεται το Μετρό δηλώνει ότι δεν θα μπορέσει να τηρήσει τη συμφωνία, αν δεν υπάρξει κρατική χρηματοδότηση.
Σημειώνεται ότι οι τιμές των εισιτηρίων είναι χαμηλές κατά συνέπεια η λειτουργία του Μετρό στηρίζεται στις κρατικές επιδοτήσεις.
Για να συμβεί αυτό, πρέπει να συνεννοηθούν δύο ορκισμένοι εχθροί: η πρόεδρος της Αργεντινής, Κριστίνα Φερνάντες, και ο συντηρητικός επιχειρηματίας και δήμαρχος της πρωτεύουσας, Μαουρίσιο Μάκρι.
Τον περασμένο Ιανουάριο, λίγους μόνο μήνες μετά τη θριαμβευτική της επανεκλογή με 54%, η πρόεδρος ανακοίνωσε ότι ο έλεγχος και η διαχείριση του Μετρό περνά στο Δήμο. Ο Μάκρι συμφώνησε, αλλά στη συνέχεια έκανε πίσω, θεωρώντας ότι η πρόεδρος δεν τήρησε τη συμφωνία για τη χρηματοδότηση του συστήματος.
Η Φερνάντες απάντησε ότι τα χρήματα είναι στην τράπεζα προς διάθεση, κατηγορώντας τον δήμαρχο ότι δεν θέλει να αναλάβει καμία ουσιαστική ευθύνη για τη λειτουργία της πόλης.
Ο Μάκρι ξεκαθάρισε ότι δεν θα δεχόταν τη διαχείριση του συστήματος με μοναδικό σκοπό την οικονομική εξόντωση του Δήμου, πίσω από την οποία κρύβεται -όπως ο ίδιος ισχυρίζεται- η απόπειρα πολιτικής του εξόντωσης.
Κάθε λεπτομέρεια της κόντρας μεταξύ των δύο πολιτικών γίνεται πρωτοσέλιδο. Στον «πόλεμο» των δύο έχουν μπει ασφαλώς και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, προσπαθώντας να προ(σ)βάλουν όσο περισσότερο μπορούν τον αντίπαλο.
Οι κάτοικοι του Μπουένος Αϊρες προς το παρόν είναι ανακουφισμένοι που μπορούν να μπουν στο Μετρό και να αποφύγουν την ταλαιπωρία σε τόσο χαμηλές θερμοκρασίες.
Για την ιστορία, το Μετρό του Μπούενος Αϊρες -subte όπως αποκαλείται στη χώρα- είναι ένα από τα παλαιότερα στη Νότιο Αμερική. Ο πρώτος σταθμός άνοιξε το 1913 και η ανάπτυξή του υπήρξε ραγδαία τα χρόνια της οικονομικής ευημερίας.
Οι ρυθμοί έπεσαν μετά τη δεκαετία του 1950, ακολουθώντας την ταραγμένη πολιτική και οικονομική ζωή της Αργεντινής.
Στη δεκαετία του 1990 τα πράγματα άλλαξαν και το δίκτυο άρχισε να επεκτείνεται. Όχι όμως με τους ρυθμούς που όλοι επιθυμούσαν για το μέγεθος και τις ανάγκες μιας μεγαλούπολης.
Το δίκτυο έχει 6 γραμμές (η τελευταία εγκαινιάστηκε το 2007), ενώ υπάρχουν φιλόδοξα σχέδια για τη δημιουργία και νέων γραμμών.