Πριν από μερικές βδομάδες βρετανοί ερευνητές υποστήριξαν πως μια αποικία βατράχων σε κοντινή λίμνη είχε προβλέψει τον σεισμό. Όπως επισημαίνει η «Guardian», υπήρξε και μια πολύ πιο σαφής προειδοποίηση από έναν τεχνικό εργαστηρίου, η οποία δυστυχώς αγνοήθηκε.
Το βράδυ της Κυριακής 5ης Απριλίου, ο Τζιανπάολο Τζουλιάνι ξάπλωσε φορώντας τα ρούχα του στο κρεβάτι, στο σπίτι του στη Λ΄Ακουιλα, μαζί με την οικογένειά του, αφήνοντας πόρτες και παράθυρα ανοιχτά. Μόλις άρχισε να τρέμει η γη, στις 3.32 π.μ., πετάχτηκαν όλοι έξω. Ήξερε πως θα γίνει σεισμός, αλλά περίμενε μια δόνηση 4 βαθμών και όχι τους 6,3 βαθμούς που κατέστρεψαν τη μεσαιωνική πόλη και 50 κοντινά χωριά στο ορεινό Αμπρούτσο. Είχε θελήσει να ενημερώσει, να προειδοποιήσει. Ωστόσο, μία εβδομάδα νωρίτερα του είχε επιδοθεί δικαστική εντολή να σιωπήσει, με το επιχείρημα πως οι προβλέψεις του θα προκαλούσαν αβάσιμο πανικό.
Ο Τζουλιάνι άρχισε να ασχολείται με την πρόβλεψη σεισμών στα τέλη του ΄90, όταν εργαζόταν ως τεχνικός εργαστηρίου στο Εθνικό Ινστιτούτο Πυρηνικής Φυσικής της Ιταλίας που εδρεύει στο όρος Γκραν Σάσο, έξω από τη Λ΄Ακουιλα. Άκουσε πως Ρώσοι επιστήμονες είχαν παρατηρήσει έκλυση του ραδιενεργού αερίου ραδονίου από τη γη λίγο πριν από σεισμό στην Ανατολική Τουρκία. Το γεγονός του κίνησε το ενδιαφέρον και ζήτησε να μεταφερθεί στο εργαστήριο που διατηρεί στο Γκραν Σάσο το Εθνικό Ινστιτούτο Γεωφυσικής και Ηφαιστειολογίας της Ιταλίας (ΙΝGV).
Το 2003, ο Τζουλιάνι ζήτησε επισήμως χρηματοδότηση από το ΙΝGV ώστε να ερευνήσει κατά πόσο μπορεί η ανίχνευση έκλυσης ραδονίου να χρησιμοποιηθεί ως μέθοδος πρόγνωσης σεισμών, με μετρητές ραδονίου δικής του κατασκευής. Η πρότασή του απορρίφθηκε. Ηδη άλλωστε Ιάπωνες, Αμερικανοί, Ρώσοι και Κινέζοι είχαν δοκιμάσει διαφορετικά είδη μετρητών ραδονίου χωρίς σαφή αποτελέσματα. Ο Τζουλιάνι δεν αποθαρρύνθηκε. Το 2006 είχε κατασκευάσει πια, με δικά του έξοδα, τους πρώτους δύο μετρητές του και υπέβαλε νέο αίτημα χρηματοδότησης. Δεύτερο «όχι». Συνέχισε λοιπόν την έρευνα μόνος, με τη βοήθεια δύο συναδέλφων και του μεγαλύτερου γιου του, κατασκευάζοντας συνολικά τέσσερις μετρητές ραδονίου, τους οποίους συνέδεσε σε ένα μικρό δίκτυο.
Από τον Δεκέμβριο του 2008 και μετά, άρχισε να καταγράφεται αυξημένη σεισμική δραστηριότητα γύρω από τη Λ΄Ακουιλα.
Οι περισσότεροι σεισμοί ήταν τόσο μικροί που ο κόσμος δεν έδινε σημασία. Ο Τζουλιάνι όμως έδωσε. Στις 27 Μαρτίου 2009, έστειλε μήνυμα στον φίλο του, τον δήμαρχο της Λ΄Ακουιλα προειδοποιώντας τον πως εντός 24ώρου θα γίνει σεισμός. Πράγματι την επομένη καταγράφτηκαν σεισμικές δονήσεις, αλλά καμία μεγαλύτερη των 2,3 βαθμών. Στο μεταξύ, ο Τζουλιάνι είχε εντοπίσει μια μεγαλύτερη απειλή στα νοτιοανατολικά, προς την πόλη Σουλμόνα. Ο δήμαρχος ενημερώθηκε, τρόμαξε και έστειλε βαν με μεγάφωνα να προειδοποιήσουν τους κατοίκους. Προκλήθηκε πανικός.
Και στις 30 Μαρτίου, οι αρχές απαγόρευσαν στον Τζουλιάνι να δημοσιοποιεί τις προβλέψεις του. Μετά τον σεισμό της 6ης Απριλίου του 2009, ο Ιταλός ερευνητής απαίτησε μια δημόσια συγγνώμη. Δεν την έλαβε. Έλαβε όμως πρόσκληση να παρουσιάσει, τον περασμένο Δεκέμβριο, τη δουλειά του στα μέλη της Αμερικανικής Ενωσης Γεωφυσικής. Και η παρουσίασή του κρίθηκε τόσο ενδιαφέρουσα ώστε η Ένωση τον κάλεσε να λάβει μέρος, μαζί με τη ΝΑSΑ, στην ανάπτυξη ενός παγκόσμιου συστήματος έγκαιρης προειδοποίησης για σεισμούς.
Ακριβώς 308 φορές χτύπησαν χθες Τρίτη στις 3.32 π.μ. οι καμπάνες της εκκλησίας Ανιμε Σάντε στη Λ΄Ακουιλα. Τόσα ήταν και τα θύματα του σεισμού που έπληξε πριν από ακριβώς έναν χρόνο την περιοχή ανάμεσά τους και ο φοιτητής από την Ελλάδα Βασίλης Κουφολιάς. Με λαμπάδες και κεριά στα χέρια, περισσότεροι από 25.000 άνθρωποι τίμησαν τους νεκρούς και μετέφεραν με τον τρόπο τους, σιωπηλά, την απαίτηση να προχωρήσει ταχύτερα η ανοικοδόμηση. Διότι όλο το ιστορικό κέντρο της Λ΄Ακουιλα αποτελεί ακόμα «zona rossa», μη προσβάσιμη περιοχή, και σε πολλά σημεία του τα ερείπια δεν έχουν καν απομακρυνθεί.