Τις «επανειλημμένες πιεστικές προτροπές» του προέδρου Ομπάμα προς τους Ευρωπαίους ηγέτες για να αντιμετωπιστεί «αποφασιστικά και άμεσα» η κρίση χρέους στην ευρωζώνη, τη θέση του Διεθνούς Χρηματοπιστωτικού Ινστιτούτου (IIF) ότι για τις τράπεζες και την εθελοντική συμμετοχή τους υπάρχουν όρια που δεν μπορούν να υπερβούν όσο αφορά το ποσοστό κουρέματος του ελληνικού χρέους, τη «σύγκρουση» γαλλικών και γερμανικών συμφερόντων που «κρίνει το πεπρωμένο» της Ευρώπης και τις δηλώσεις του πρωθυπουργού της χώρας μας, Γιώργου Παπανδρέου, ότι η κρίση έχει επεκταθεί πέραν της Ελλάδας, ζητώντας «συνολικές και δραστικές» λύσεις, προβάλλουν εκτενώς τα αμερικανικά ΜΜΕ, υπογραμμίζοντας παράλληλα την «αγωνία της Ουάσιγκτον» ενόψει των αποφάσεων στην Ε.Ε.
Μεταξύ άλλων, επισημαίνεται ο κίνδυνος για «ανοργάνωτη ελληνική χρεοκοπία» και ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες εργάζονται για λύση «αποφυγής χρεοκοπίας». Επίσης, διατυπώνεται η άποψη ότι αν δεν ληφθούν «γενναίες αποφάσεις» για την κρίση χρέους στην Ελλάδα και γενικότερα στην Ευρωζώνη, το σύστημα του ευρώ θα καταρρεύσει.
Χαρακτηριστικά, ο Πολ Κρούγκμαν γράφει στη «Νιου Γιορκ Τάιμς» ότι η Ελλάδα, η χώρα από την οποία ξεκίνησε η κρίση, δεν είναι πλέον τίποτε περισσότερο από ένα «ζοφερό θέαμα», ενώ ως μεγαλύτερος κίνδυνος αναδεικνύεται μια ενδεχόμενη χρεοκοπία της Ιταλίας. Και αυτό συμβαίνει, όπως υποστηρίζει, διότι σε αντίθεση με άλλες χώρες (πχ. ΗΠΑ, Βρετανία και Ιαπωνία), οι οποίες έχουν μεν μεγάλα χρέη και ελλείμματα, αλλά μπορούν να δανείζονται με χαμηλά επιτόκια, τα κράτη μέλη της ευρωζώνης δεν μπορούν να τυπώσουν περισσότερα ευρώ, γεγονός που εάν έκανε η ΕΚΤ θα μείωνε δραστικά την κρίση.
Σε ανταποκρίσεις από τις Βρυξέλλες, εκφράζεται η εκτίμηση ότι στο τέλος θα υπάρξει «ουσιαστική αντιμετώπιση» του προβλήματος, παρά τη διχογνωμία που παρατηρείται ακόμη σε αρκετά ζητήματα μεταξύ Γάλλων και Γερμανών, ενώ τονίζεται ότι οι ηγέτες της Ευρωζώνης διερευνούν υψηλότερες απώλειες για τους ομολογιούχους σε μια εθελοντική βάση, που θα είναι νομικά ασφαλής.
Σύμφωνα με αρκετούς Αμερικανούς αναλυτές, για να αποκατασταθεί η αξιοπιστία της Ευρώπης, οι ηγέτες της θα πρέπει, για παράδειγμα, να μην έχουν την ψευδαίσθηση ότι ορισμένες χώρες της Ευρωζώνης, και η κυρίως η Ελλάδα, μπορούν να αποπληρώσουν τα χρέη τους, να παρουσιάσουν ένα «ρεαλιστικό απολογισμό» των απωλειών που θα έχουν οι τράπεζες εξαιτίας των κρατικών χρεοκοπιών και να παράσχουν επαρκείς εγγυήσεις που θα πείθουν τις αγορές ότι δεν θα υπάρξουν μελλοντικές χρεοκοπίες ή απώλειες.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: