Η Άιντα Κινατόα περνά στην αντεπίθεση και γίνεται το πρόσωπο των πολιτών του Εκουαδόρ που αγωνίζονται να ξεφύγουν από τα υπέρογκα στεγαστικά δάνεια των ισπανικών τραπεζών.
Μιλώντας στον Observer, περιγράφει η ίδια το πρόβλημα: «Οι περισσότεροι πολίτες του Ισημερινού έφτασαν εδώ (στην Ισπανία) ανάμεσα στο 1998 και το 2002, προσπαθώντας να ξεφύγουν από την οικονομική κρίση στη χώρα τους» λέει.
«Βρίσκαμε δουλειά, αλλά δεν μπορούσαμε να βρούμε θέσεις εργασίας. Οι ιδιοκτήτες σπιτιών ζητούσαν έξι νοίκια μπροστά και έναν Ισπανό να εγγυηθεί για την πληρωμή. Οπότε, καταλήγαμε στριμωγμένοι σε μικροσκοπικά διαμερίσματα, με ολόκληρες οικογένειες να μένουν σε ένα δωμάτιο» λέει.
Καθώς ο αριθμός των μεταναστών στην Ισπανία πενταπλασιάστηκε με την άφιξη σχεδόν πέντε εκατομμυρίων ανθρώπων στη διάρκεια της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα, οι τράπεζες εντόπισαν μια νέα πηγή εισοδήματος.
«Οι τράπεζες άρχισαν να μας καλούν σε δωρεάν πολιτιστικές εκδηλώσεις» λέει η Άιντα Κινατόα. «Εκεί μας έλεγαν, επίσης, πώς να πάρουμε στεγαστικά δάνεια, λέγοντάς μας ότι η ιδιοκτησία ήταν μια καλή επένδυση. Πρόσφεραν δάνεια για το 120% της αξίας ενός σπιτιού».
Τράπεζες και κτηματομεσίτες βρίσκονταν σε συμφωνία, πείθοντας τους μετανάστες να πάρουν δάνεια με όρους που πολλές φορές δεν καταλάβαιναν.
Η ίδια η Κινατόα έχει προσωπική εμπειρία για αυτό. Λέει ότι είδε ένα «υπέροχο μεγάλο διαμέρισμα», για το οποίο της ζητήθηκε προκαταβολή. Αλλά μετά της είπαν ότι το διαμέρισμα δεν ήταν πλέον διαθέσιμο. Αντί να επιστρέψουν τα χρήματα της προκαταβολής, το κτηματομεσιτικό γραφείο της προσέφερε ένα πολύ μικρότερο διαμέρισμα.
Κατέληξε να δανειστεί 164.000 ευρώ, συμπεριλαμβανομένου 14.000 ευρώ προσωπικό δάνειο για να πληρώσει την αμοιβή του κτηματομεσιτικού γραφείου.
Εν τω μεταξύ, της είπαν ότι πρέπει να προσφέρει το σπίτι της ως εγγύηση για μια άλλη οικογένεια από το Εκουαδόρ. «Απλά πήγαμε στον συμβολαιογράφο ή στην τράπεζα, και υπογράψαμε» είπε. «Ήταν ένας τρόπος για να βρούμε ένα αξιοπρεπές μέρος να ζήσουμε».
Όταν η «φούσκα» των ακινήτων έσκασε, η κατάσταση έγινε δραματική. Μόνο το 29% των 400.000 πολιτών του Εκουαδόρ πληρώνουν τις υποχρεώσεις τους και όσοι δεν μπορούν να πληρώσουν υπάγονται σε ισπανικό νόμο που ορίζει ότι οι τράπεζες μπορούν να ανακτήσουν τα σπίτια, ακυρώνοντας μόνο τη μισή της υποθήκης και χρεώνοντας έξοδα για την ανάκτηση.
Ο Εδουάρδο, ένας 43χρονος οικοδόμος θα χάσει τον Μάιο το διαμέρισμά του στη Μαδρίτη, αλλά θα εξακολουθεί να είναι υπερχρεωμένος στην τράπεζα.
«Θα έφευγα τώρα, αλλά ανησυχώ για τους ανθρώπους που έχουν μπει εγγυητές» λέει.
«Είμαστε έντιμοι άνθρωποι» δηλώνει η Κινατόα από την πλευρά της. «Και θέλουμε να πληρώσουμε τα χρέη μας. Αλλά αυτό το σύστημα είναι αδύνατο και άδικο» προσθέτει.
Η Κινατόα είναι πρόεδρος της Ένωσης Μεταναστών του Ισημερινού στη Μαδρίτη και αντιπροσωπεύει ομάδες πολιτών που εμπόδισαν την πρόσβαση σε σπίτια που επρόκειτο να ανακτηθούν, αναγκάζοντας τις τράπεζες να επαναδιαπραγματευτούν.
Τώρα θέλει να περάσει νομοσχέδιο στην Βουλή του Ισημερινού που θα κηρύσσει τις ισπανικές υποθήκες παράνομες και θα επιτρέπει στους πολίτες να ξεφεύγουν από τις τράπεζες, επιστρέφοντας στην πατρίδα τους.