Παρασκευή, 29 Μαρ.
17oC Αθήνα

Μετά από σαράντα δύο χρόνια τι απέγινες Μουαμάρ; Φιντέλ δεν υπάρχουν δύο

Έκταση δυο φορές η Γαλλία. Μόνο 5 εκατομμύρια κάτοικοι. Έρημος. Μια Σαουδική Αραβία, στην άλλη πλευρά της Μεσογείου.

Το 1969 ήταν πάλι στην επικαιρότητα οι ανατροπές στην πέρα όχθη. Όμως ανάποδα, τότε τέλειωναν τα Άγγλο-εγκάθετα σουλτανάτα. Ο φύλαρχος βασιλιάς Ιντρί πέθαινε κι η Δύση δεν πρόλαβε να καταλάβει το νασερικό πνεύμα. Ως συνήθως.

Έτσι αντί για καινούργιο τοποτηρητή βρέθηκε με αυτόχθονα φύλαρχο. Στρατιωτικό παιδί της, απρόβλεπτο, πλούσιο, αδίστακτο.
Και μια Σοβιετική Ένωση που χαιρόταν και υποστήριζε, κι έβλεπε τη Μεσόγειο, αν όχι να κοκκινίζει, πάντως ν΄αλλοιθωρίζει ανατολικά.

Έτσι Λίβυες, κακοχωνεμένες συνταγές κοινωνικής πολιτικής, σύστημα υγείας και παιδείας στους πένητες υπηκόους, φεουδαλική διακυβέρνηση δυτικά ακατανόητη αλλά Αραβικά αυτονόητη, έφτιαξαν σιγά σιγά μια υπολογίσιμη και εξελισσόμενη κοινωνία.

Από μέσα της δούλευαν οι άγριες φυλετικές συγκρούσεις, όμως ο Καντάφι είχε το χάρισμα της δεσποτικής ηγεμονίας. Σαν Σαουδάραβας πρίγκιπας χωρίς Ιράκ και Ισραήλ.

Το 1976 το πράσινο βιβλίο έδειξε την αχαλίνωτη πρόθεση ενεργής ανάμιξης του Μαουμάρ στα παγκόσμια δρώμενα. Ο ισλαμικός σοσιαλισμός, η Τρίτη Διεθνής Θεωρία, προσπαθούσαν να συνδυάσουν το Ισλάμ και τον Λένιν, να αποτελέσουν ενοποιητική βάση για τα άτακτα αραβικά κινήματα από την Παλαιστίνη έως το Μαρόκο.

Η παγκόσμια ενεργειακή ένδεια και η έξυπνη χρήση των αποθεμάτων έδωσαν στον διαβολικό ηγέτη, ισχυρά όπλα διαπραγμάτευσης και άπειρα δολάρια πειθούς.
Για τον Κράξι, τον Μιτεράν, τον Παπανδρέου και τόσους άλλους.

Η κάθε απόπειρα δολοφονίας του, από Άγγλους το 1962, Αμερικανούς το 1982 και 1986, Γάλλους το 1976 του πρόσθεταν κύρος και ισλαμικό φωτοστέφανο. Και την αγάπη της PLO.

Η δεσποτική διακυβέρνηση , αυτή η χωρίς όρια απόλυτη εξουσία διέφθειρε απόλυτα. Ο αρχηγός έγινε οδηγός, ο οδηγός αφέθηκε στη μεγαλομανία του.

Η διεκδίκηση της ηγεμονίας του Αραβικού κόσμου. Μέθοδος. Τρομοκρατία. Πόλεμοι με Τσαντ και Αίγυπτο. Εκεί τέλειωσε το παραμύθι.

Μετά τους Αμερικανικούς, Ρηγκανικούς βομβαρδισμούς, την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, την καταδίκη από τον ΟΗΕ ο Καντάφι έχασε την αίγλη, κι ας είχε αγοράσει ποσοστό στην ΕΝΙ και την Γιουβέντους.
Ο Αραφάτ πήγε στο Καμπ Ντέηβιντ για να τα βρει με το Ισραήλ κι ο Φιντέλ του Μαγκρέμπ έμεινε μόνος σε αδιέξοδη, τρελή φυγή προς τα εμπρός. Δολοφόνος στεγνός κι ας πλήρωνε παντού για να καλλιεργεί το «λιοντάρι της ερήμου».

Ceterum autem censeo, Carhaginem esse delendam, η στην πιο απλή του έκδοση Carthago delenda est, πρέπει να καταστραφεί η Καρχηδόνα συναίνεσαν οι πάντες.

Η ριζοσπαστική ορμή έγινε φολκλόρ, η έμπνευση τρέλα, η ελπίδα απελπισία, η δύναμη δολοφονία, η εξουσία νόημα.

Για να γλυτώσει πρόδιδε. Σπασμωδικές αντιφατικές δηλώσεις. Κυνήγι στην Αλ Κάιντα και καλές υπηρεσίες στους Αμερικανούς.

Όπως συνήθως μόνο τα παιδιά του, και όχι όλα εμπιστευόταν, αυτά διοικούσαν και νέμονταν την εξουσία. Διαφθορά, τρόμος. Αντίβαρο σκηνές βεδουίνικες και έκκληση στην επιστροφή στις αγνές παραδόσεις της ερήμου ( κάτι από Ζουράρι και Ελληνόψυχους στο πιο μελαψό τους) , όταν το Ιντερνετ κυρίευε τον πλανήτη και το Facebook τις φαντασιώσεις.
Εγινε σίχαμα ο Μουαμάρ και η παρέα του. Μετά από σαράντα δύο χρόνια συναπτής διακυβέρνησης. Μυθικής και αποπνικτικής. Σκέφτομαι πως ευτυχώς ο Λένιν πρόφτασε και πέθανε νωρίς. Κι ότι ο Φιντέλ είναι μοναδικός!

Τον έχει ήδη κρίνει η δική μας Ιστορία , όπως κι αν την ξαναγράψουν οι επίγονοι μας, ανάλογα με τις τότε ανάγκες τους.

Κόσμος Τελευταίες ειδήσεις

Σχολιάστε