Στη διάρκεια επίσκεψής του χθες Κυριακή στην ανατολική πόλη Καρς, ο Ερντογάν χαρακτήρισε το άγαλμα “τερατούργημα” και ζήτησε από το δήμαρχο, που είναι μέλος του κόμματός του, της Δικαιοσύνης και της Ανάπτυξης (AKP) το γκρέμισμά του γρήγορα και την κατασκευή στη θέση αυτή ενός “ωραίου πάρκου”.
Ο Ερντογάν επικαλέστηκε λόγους αισθητικής αιτιολογώντας την απόφασή του: “Ύψωσαν ένα τερατούργημα εδώ, είναι απίστευτο, ανάμεσα σε τέτοια αριστουργήματα” της περιοχής, κυρίως ισλαμικής τέχνης μνημεία του 10ου αιώνα.
Το τσιμεντένιο άγαλμα, ύψους 30 μέτρων, δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμη. Παρουσιάζει δύο μορφές σε ένα σώμα που είναι κομμένο στα δύο. Η παραγγελία έγινε το 2008 από τον πρώην δήμαρχο της Καρς, ο οποίος είναι επίσης μέλος του κυβερνώντος κόμματος του Ερντογάν, για να υπογραμμιστεί η φιλία ανάμεσα στην Τουρκία και την Αρμενία. Οι δύο χώρες άρχισαν από το 2009 μια δύσκολη διαδικασία συμφιλίωσης.
Η αντιπολίτευση κατήγγειλε τις επικρίσεις του Ερντογάν.
Ο Ερκάν Καρακάς, ένας πρώην υπουργός Πολιτισμού, χαρακτήρισε “ντροπή” το γεγονός ένας πρωθυπουργός να επιτίθεται σε ένα έργο τέχνης που φιλοτεχνήθηκε για τη φιλία με τους Αρμένιους. “Το γλυπτό δεν είναι ούτε αλλόκοτο ούτε άσχημο”, σχολίασε.
Ο διάσημος γλύπτης Μεχμέτ Ακσόι υπεραμύνθηκε του έργου του μιλώντας στο τηλεοπτικό δίκτυο NTV και είπε ότι αν τελικά το έργο γκρεμιστεί, η ισλαμικών καταβολών κυβέρνηση θα επικριθεί από τη διεθνή κοινότητα.
Αυτό θα αποτελέσει μια “επανάληψη αυτού που έκαναν οι Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν, οι οποίοι κατέστρεψαν τα αγάλματα του Βούδα” το 2001 στην κοιλάδα Μπαμιγιάν, είπε.
Σήμερα ο υπουργός Πολιτισμού Ερτουγκρούλ Γκιουνάι προσπάθησε να αμβλύνει την αντιπαλότητα αυτή δηλώνοντας στον Τύπο ότι θα επιδιωχθεί “μια λύση με τις τοπικές αρχές και τον καλλιτέχνη”.
Η Αρμενία και η Τουρκία είναι σε έντονη διένεξη για τον χαρακτηρισμό ως γενοκτονία των σφαγών των Αρμενίων στη διάρκεια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στην Ανατολία, το διάστημα 1915-1917, κατά την οποία έχασαν τη ζωή τους τουλάχιστον ενάμισι εκατομμύριο άνθρωποι. Άγκυρα και Γερεβάν υπέγραψαν το 2009 τις συμφωνίες συμφιλίωσης αλλά η διαδικασία “σκάλωσε” σε αμοιβαίες κατηγορίες.