Έντονη αντιπαράθεση, άτονη κατάθεση έγραψαν σε ένα blog του Monde
“Δεν συζητάμε τα σοβαρά θέματα, έτσι δεν θα μπορείτε να μας πείτε γιατί δεν τα λύσαμε”.
Αυτή η αφίσα με τα δυο πρόσωπα αντικριστά των Σαρκοζί και Ολάντ, στους σταθμούς του Παρισινού μετρό, αποδίδει εύγλωττα τον πυρήνα της πολύβουης σιωπής της προεκλογικής περιόδου.
Στις τελευταίες σημερινές δημοσκοπήσεις ο Σαρκοζί και ο Ολάντ συγκεντρώνουν από 27%, ακολουθεί η Μαρίν Λεπέν με 16% και μςε 10.5% ο Ζανλύκ Μελανσόν ηγέτης του μετώπου της Αριστεράς, μέχρι το 2008 σύντροφος του Φρανσουά Ολάντ.
Τα αποτελέσματα της Κυριακής, εάν …. επαληθεύσουν τις δημοσκοπήσεις , προοιωνίζουν άνετη νίκη του σοσιαλιστή υποψήφιου στον δεύτερο γύρο στις 6 Μαίου.
Κανείς υποψήφιος δεν αγγίζει το θέμα του χρέους, της υποχώρησης της Γαλλίας στην παραγωγικότητα, καινοτομία, ανταγωνιστικότητα. Το υπαινίσσονται αλλά ακόμη κι η αναφορά θα σήμαινε πολιτικές και μέτρα που θα ενοχλήσουν τους ψηφοφόρους.
Η Γαλλία προτιμά να μη βλέπει. Σας θυμίζει κάτι ;
Τα πρόσωπα κι αυτά γκρίζα. Θα θέλαμε έναν πιο «παρουσιάσιμο» υποψήφιο λένε στη Δεξιά.
Ένας λιγότερο «χλωμός» σοσιαλιστής θα έκανε περίπατο μουρμουρίζουν στ΄ αριστερά.
Η αλήθεια είναι , πως για μας τους Έλληνες , με τις επώδυνες εμπειρίες των προεκλογικών περιόδων του 2007 και κυρίως του 2009, η γαλλική γκρίνια μοιάζει «déjà vu”.
Σαρκοζί και Ολάντ κατά βάση αλληλοκατηγορούνται, διαγκωνίζονται ποιος είναι λιγότερο κακός από τον άλλο.
Κι όμως η εποχή, όπως παντού ζητά φαντασία, τόλμη, ρίσκο, δηλαδή τομές στην πολιτική και ρήξεις με τις συνήθειες και τα συστήματα διαχείρισης που περιορίζουν τον δυναμισμό της χώρας.
Αντί γι αυτό κι οι δύο επενδύουν στα βασικά συλλογικά ένστικτα. Σωβινισμό, κρατισμό, προστασία.
Την περηφάνια κόντρα στη Μέρκελ τονίζει ο Ολάντ με μετανάστες απαντά ο Σαρκοζί.
Προστασία των γαλλικών προϊόντων και δημόσιες επενδύσεις προσφέρει ο Ολάντ, προσλήψεις στο δημόσιο κυρίως σε τομείς ασφάλειας και κοινωνικής προστασίας υπόσχεται ο Σαρκοζί.
Εγγύηση μισθών ανά κατηγορία συζητά ο Ολάντ, ευρωπαϊκές επιδοτήσεις αντιπροτείνει ο Σαρκοζί.
Λεφτά υπάρχουν αναμφισβήτητα και για τους δύο. Όχι όμως τόσα όσα προσφέρουν, και οι διεθνείς παρατηρητές, Γερμανών συμπεριλαμβανομένων , έχουν αρχίσει να παίρνουν αποστάσεις από τις προτάσεις των υποψηφίων.
Ο Ολάντ κατηγορεί τον Σαρκοζί για υποτακτικότητα έναντι της Μέρκελ και ο Σαρκοζί τον Ολάντ για ανευθυνότητα, λόγω της πρότασης του για αναθεώρηση του Ευρωπαικού συμφώνου σταθερότητας.
Στην πραγματικότητα και οι δυο γνωρίζουν πως τα περιθώρια ελιγμών σε ευρωπαικό επίπεδο είναι εξαιρετικά περιορισμένα.
Με τα επιτόκια σε Ισπανία, Ιταλία σε άνοδο, την Ελλάδα και την Πορτογαλία στην γνωστή κατάσταση, την Αγγλία εχθρική, η ευρωζώνη δεν αντέχει πολιτικές κρίσεις.
Αυτό ας το αντιληφθούμε και στην Ελλάδα, όπου πολλοί επενδύουν σημαντικά στην εκλογή Ολάντ για χαλάρωση της πολιτικής του μνημονίου.
Μπορεί όντως να αλλάξουν λίγο οι τόνοι και η ρητορική των ανακοινωθέντων στις συνόδους κορυφής, αλλά τουλάχιστον για τα δύο επόμενα χρόνια οι βασικές κατευθύνσεις της Ένωσης δεν μπορούν να τροποποιηθούν.
Ιδίως εάν οι αγορές , όπως ήδη ανακοίνωσαν, αντιδράσουν αρνητικά σε ενδεχόμενη εκλογή Ολάντ, με το δικαιολογητικό ότι ζητά αναθεώρηση των στόχων ελλείμματος του 3%.
Το μόνο , ούτως ή άλλως θετικό ενδεχόμενο μιας και οι δύο βασικοί υποψήφιοι το υποστηρίζουν, είναι η προώθηση του ευρωομολόγου της ανάπτυξης, η πίεση δηλαδή στη Γερμανία για κοινό φτηνό χρήμα στην Ευρωζώνη, που θα επενδυθεί σε συγκεκριμένους τομείς, όπως η ενέργεια που μας αφορά, ώστε να αυξηθεί συνολικά η ανταγωνιστικότητα της Ευρώπης.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: