Σε άρθρο του στην εφημερίδα Tagesspiegel ο κ. Σόιμπλε υποστηρίζει ότι κατά βάση λειτουργεί το σύστημα των λεγόμενων spreads που αποτελούν ταυτόχρονα κίνητρο και ποινή.
Όπως λέει, η Ελλάδα και η Ιρλανδία, εξαιτίας υπερβολικού δημόσιου χρέους, η Ελλάδα, ή στρεβλώσεων στον τραπεζικό τομέα, η Ιρλανδία, υπέστησαν απώλεια εμπιστοσύνης και οι συνεπαγόμενες αυξήσεις των επιτοκίων δεν μπορούσαν να αντιμετωπιστούν χωρίς στήριξη.
Προϋπόθεση όμως για την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη ήταν οι χώρες αυτές να εφαρμόσουν αποφασιστικά μέτρα εξυγίανσης.
”Ο μηχανισμός αυτός, δηλαδή τα spreads, δεν πρέπει να απενεργοποιηθεί απλά με την κοινοτικοποίηση του ρίσκου του επιτοκίου, ούτε με τη μορφή του ευρω-ομολόγου”, λέει ο κ.Σόιμπλε.
Κατά τον Γερμανό υπουργό, ένας μόνιμος μηχανισμός αντιμετώπισης κρίσεων του ευρώ προϋποθέτει όχι μόνον την αλληλεγγύη όλων των χωρών-μελών της Ευρωζώνης, αλλά επίσης τη συμμετοχή και των ιδιωτών επενδυτών σε περίπτωση αναδιάρθρωσης του χρέους μιας χώρας-μέλους.
Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε θεωρεί λύση διαρκείας τη διαμόρφωση κοινού πλαισίου προϋποθέσεων για τις εθνικές δημοσιονομικές πολιτικές, καθώς και τον καλύτερο συντονισμό των οικονομικών και κοινωνικών πολιτικών.
Ο κ. Σόιμπλε σημειώνει ότι όσο περισσότερο επιτυχής θα είναι η διασύνδεση των εθνικών δημοσιονομικών, οικονομικών και κοινωνικών πολιτικών για τη σταθεροποίηση του κοινού νομίσματος, άλλο τόσο θα μπορεί να προσηλωθεί η Ευρωπαική Κεντρική Τράπεζα στην ευθύνη της για τη διασφάλιση της νομισματικής σταθερότητας.