Ο Οτσαλάν είχε προσφύγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο μετά την άρνηση της Άγκυρας να ανοίξει εκ νέου την ποινική διαδικασία, η οποία είχε καταλήξει το 1999 στην καταδίκη του σε θάνατο, ποινή που το 2001 μετατράπηκε σε ισόβια κάθειρξη.
Επικαλούταν το δικαίωμα σε δίκαιη δίκη βασιζόμενος σε μία απόφαση που έλαβε το 2005 το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, σύμφωνα με την οποία υπήρξαν παραβιάσεις κατά τη διάρκεια της δίκης του. Η απόφαση αναφερόταν σε περιορισμό της επικοινωνίας του Οτσαλάν με τους δικηγόρους του και στην παρουσία ενός στρατιωτικού δικαστή, ενώ κατέληγε λέγοντας ότι “μία νέα δίκη θα ήταν κατ’ αρχήν το μέσο για να διορθωθούν οι παραβιάσεις που επισημάνθηκαν”.
Όμως, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο υπενθύμισε ότι “αρμόδια για να ελέγχει αν τα κράτη συμμορφώνονται με τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων είναι αποκλειστικά η Επιτροπή των υπουργών του Συμβουλίου της Ευρώπης”.
“Σε αυτή την υπόθεση το εκτελεστικό όργανο του Συμβουλίου της Ευρώπης κατέληξε ότι η επανεξέταση της υπόθεσης από το εφετείο της Κωνσταντινούπολης ήταν σύμφωνη με τις υποχρεώσεις”.