Η 38χρονη Μπεθ Μπάρτον, από τη Cumbria, δήλωσε πως ο γιος της Michael, ο οποίος είναι τώρα 15 και ήταν μόλις οκτώ ετών όταν διαγνώσθηκε με αυτισμό, απείλησε με μαχαίρι ότι θα αυτοκτονήσει εάν αποκτούσε αδερφάκι. Μήνες αργότερα, τον βρήκε να ζωγραφίζει σε λευκές κόλλες το πώς θα σκότωνε όλη την οικογένεια ενώ ταυτόχρονα προσπαθούσε να αυτοτραυματιστεί. Τότε κατάλαβε, ότι η κατάσταση ήτα πολύ πιο κρίσιμη και σοβαρή απ’ ό,τι νόμιζε. ”Βρισκόμουν σε γκρεμό και κανείς δεν μπορούσε να με βοηθήσει. Έβλεπα και τα όνειρά μου να με εγκαταλείπουν. Ήθελα να κάνω δεύτερο παιδί, ένα κοριτσάκι, αλλά γρήγορα εγκατέλειψα αυτό το όνειρο”.
”Ο Michael ήταν ένα υγιές, ευτυχισμένο μωρό χωρίς προβλήματα. Ο πατέρας του είχε πεθάνει, όσο ήμουν έγκυος, αλλά προσαρμοστήκαμε καλά στη ζωή. Πρόσεξε κάποια προβλήματα όταν ο Michael ήταν δύο ετών. Είχε εκρήξεις και ξεσπάσματα ανεξήγητα για την ηλικία του. Το είχα αναφέρει στη γιατρό μου αλλά με καθησύχασε πως δεν ήταν κάτι σημαντικό. Ο Michael είχε βίαιες εναλλαγές της διάθεσής του. Κάποιες ημέρες, έτρωγε μόνο ορισμένα τρόφιμα, όλα του ίδιου χρώματος, σχήματος και υφής, ενώ ήθελε να φοράει συγκεκριμένα ρούχα. Αντί για γλυκά έτρωγε σφουγγάρια μπάνιου. Τα μασούσε για ώρες. Παράλληλα, τον έπιανε νευρικό γέλιο. Δεν κοιμόταν πολλές ώρες. Ήταν ανήσυχος. Και το σχολείο το μισούσε. Αγαπούσε τα παιχνίδια με αυτοκίνητα, είχε πάνω από 500, αλλά το καθένα έπρεπε να έχει διαφορετικό χρώμα.
Όταν ο Michael ήταν οκτώ ετών, μετά από έναν τσακωμό με τον ξάδελφό του, τον βρήκα ξαπλωμένο στο πάτωμα της κουζίνας, κρατώντας ένα μαχαίρι στο λαιμό του. Τρομοκρατήθηκα, δεν ήξερα τι να κάνω αλλά προσπάθησα να μείνω ήρεμη, λέγοντάς του πόσο πολύ τον αγαπούσα. Μου πήρε μισή ώρα για να τον πείσω να μου δώσει το μαχαίρι. Άρχισα να φοβάμαι. Τότε ο Michael, άρχισε να ζωγραφίζει τρομακτικές εικόνες για το πώς θα βλάψει τους γύρω του. Άρχισα να φοβάμαι για αυτόν αλλά και για εμένα. Τότε μου είπε ότι αν έκανα ποτέ άλλο μωρό, θα το σκότωνε, γιατί ήμουν μόνο δική του μαμά. Θα έδινα τη ζωή μου για τον Michael. Ήταν γιος μου και ήθελα απλώς να τον βοηθήσω. Στα 11 του αναγνωρίστηκε τελικά η πάθηση και ο Michael διαγνώστηκε με σύνδρομο Asperger. Ακολουθεί πλέον ένα πρόγραμμα θεραπείας και φαρμακευτικής αγωγής που έχει αλλάξει εντελώς τις προοπτικές του για τη ζωή του. Πηγαίνει σε ειδικό σχολείο με μερική απασχόληση”.
”Τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα τώρα. Η ζωή του δεν είναι τέλεια και έρχεται αντιμέτωπος με τόσα πολλά εμπόδια, αλλά τα καταφέρνουμε. Πλέον αισθάνομαι ασφαλής. Μπορώ να πάω για ύπνο το βράδυ, χωρίς να ανησυχώ ότι θα τον βρω νεκρό το επόμενο πρωί. Μοιραζόμαστε πια πολλές στιγμές σαν μητέρα και γιος. Ο Μάικλ θέλει να πει την ιστορία του, επειδή θέλει να βοηθήσει τα άλλα παιδιά σαν κι αυτόν. Δεν θέλουμε άλλες οικογένειες να αισθάνονται μόνες και απελπισμένες, όπως η δική μας”.
Πηγή: Dailymail