Η παγκόσμια αναμετάδοση των πρακτικών και θηριωδιών που παράγουν οι πολιτικές επιβολής και οι θεωρίες του μίσους , τα τελευταία χρόνια . όπως και τα συγκινησιακά και θυμικά φορτία που παράγουν μαζικά και ατομικά ,ανακυκλώνουν μιαν άκρατη βιαιότητα . Αυτήν που σοκάρει παγκοσμίως όπως αυτή εμφανίζεται σε πρωτεύουσες μητροπόλεις και μικροπόλεις του κόσμου με κίνητρα την μη ανοχή στην διαφορετικότητα είτε ως στάση ζωής είτε ως πολιτική άποψη είτε ως θρησκευτική αντίληψη.
Κλασσικοί φιλόσοφοι , διανοητές , συγγραφείς περιέγραψαν στους αιώνες τα δεινά που επιφέρει η διαχείριση του θυμού και του μίσους , αυτών των εκδηλώσεων απολύτως ανθρωπίνων χαρακτήρων όπως αυτές καθορίζονται από τη βιολογική , ψυχική , παιδευτική , βιωματική κληρονομιά κάθε ανθρώπου . Ο Μπρέιβικ πριν λίγα χρόνια , οι εξολοθρευτές του Παρισιού, των Βρυξελλών , του Ορλάντο τώρα και ποιος ξέρει που αύριο είναι μορφές που σε συνάρτηση με τις θεσμικές αντιδράσεις των κοινωνιών θα καθορίσουν τελικά πως θα πορευτεί ο κόσμος.
Θα αντέξει τη βία και τις ανεξέλεγκτες εκδηλώσεις μίσους , όπως είπε ο πρόεδρος Ομπάμα ή θα υποταχθεί στους απανταχού κήρυκες του λαϊκισμού που προτάσσουν την πολιτική επιβολής του αντιπάλου μίσους σε μια παγκόσμια διελκυστίνδα απανθρωπισμού και οπισθοδρόμησης ; Τι κι αν η πρώτη λέξη του Ομήρου στην Ιλιάδα ήταν η μήνις , τι κι αν ο ίδιος έγραφε “χόλος νόον οιδάνει ” (ο θυμός φουσκώνει το μυαλό ) , τι κι αν ο Χίλων έλεγε “θυμού κράτει ” , τι κι αν ο Αριστοτέλης έγραφε κεφάλαια για την διαχείριση του θυμού και του μίσους .
Τι κι αν αιώνες αργότερα ο Ντε Καρτ δίδασκε την ψυχική εξύψωση ως αντίδοτο της προσβολής , τι κι αν ο Αλφόνσο Ντοντέ έγραφε πως το μίσος είναι ο θυμός των αδύναμων . Είναι απολύτως αβέβαιο αν η ηθική και ψυχολογική εξημέρωση του ανθρώπου συμβαδίσει ποτέ με την τεχνολογική έκρηξη η οποία φαίνεται πως θα αρκεστεί στο να αναπαράγει σε άμεσο χρόνο τις φρικαλέες βιαιότητες και τις εκδηλώσεις μίσους ,από την κατακρήμνιση ομοφυλόφιλων από ψηλά κτήρια στην ανατολή ως τις μαζικές εκτελέσεις σε τόπους εκδήλωσης κάθε ελεύθερης έκφρασης και τρόπου ζωής .
ΥΓ. Εκτός του παγκόσμιου συγκλονισμού από τα γεγονότα του Ορλάντο , ήταν και ο εγχώριος συγκλονισμός από την παιδοκτονία με θύμα και δράστη συνομήλικα παιδιά στη γέφυρα Θεσσαλονίκης σε μια παραλλαγή της υπόθεσης Άλεξ στην Βέροια πριν από χρόνια . Η αλυσίδα προσβολή , μη ανοχή στο διαφορετικό ,θυμός, μίσος ,αφανισμός φαίνεται καθοριστική σ αυτήν την τραγωδία που μεγιστοποιούν τα άγουρα χρόνια και η τρομερή αγριότητα . Ποιος και πως θα διδάξει τα παιδιά διαχείριση του θυμού ,του εγώ ,της προσβολής και του μίσους σε μια κοινωνία που δείχνει να επιστέφει στην τακτική της αγέλης και της επιβίωσης του πιο ισχυρού και αδίστακτου στο ένας με έναν , είναι επιτακτικό ζητούμενο . Η εξώθηση στο απροχώρητο φαίνεται πως είναι χαρακτηριστικό μιας εποχής χωρίς κανόνες και κώδικες . Και είναι πλέον θέμα συγκυρίας και ιδιοσυγκρασίας αν στις ακραίες περιπτώσεις κάποιος αυτοκτονήσει ή σκοτώσει .