Ένας άνδρας, ντυμένος στα μαύρα και φορώντας μάσκα πήγαινε κάθε χρόνο, λίγο μετά τα μεσάνυχτα, στον τάφο του Έντγκαρ Άλαν Πόε. Άφηνε τρία τριαντάφυλλα, άνοιγε ένα μπουκάλι κονιάκ, έπινε το μισό στη μνήμη του Αμερικανού ποιητή και έφευγε.
Ήταν μια παράδοση που ξεκίνησε στις 19 Ιανουαρίου 1949, ανήμερα της επετείου των 100 ετών από τη γέννηση του ποιητή. Και συνεχίστηκε για πολλά, πολλά χρόνια. Μέχρι πριν από μερικά χρόνια, όταν η παράδοση «έσπασε».
Εδώ και τρία χρόνια ο μυστηριώδης μαυροφορεμένος άνδρας, με το άσπρο μαντήλι και το καπέλο, δεν έχει επισκεφτεί τον τάφο του Πόε στη Βαλτιμόρη.
Τα μεσάνυχτα της 19ης Ιανουαρίου πολλοί θαυμαστές του Πόε συγκεντρώθηκαν στον τάφο για να δουν τον μασκοφόρο άνδρα με τα τριαντάφυλλα και το κονιάκ. Αλλά για τρίτη συνεχόμενη χρονιά, κάνεις δεν εμφανίστηκε.
Ο άνθρωπος πίσω από τον μύθο του Poe Toaster
Για πολλά χρόνια κάνεις δεν ήξερε ποιος ήταν αυτός ο άνδρας που κάθε χρόνο επισκεπτόταν την ίδια ώρα τον τάφο του Πόε, άφηνε τα λουλούδια, έπινε το κονιάκ στη μνήμη του ποιητή και έφευγε. Τον ονόμασαν Poe Toaster, αυτός που κάνει πρόποση για τον Πόε.
Κάνεις μέχρι το 2007, όταν ο 92χρονος Σαμ Πορπόρα, πρώην διαφημιστής, παραδέχτηκε ότι ο νυχτερινός επισκέπτης ήταν δημιούργημά του. «Το κάναμε εγώ και κάποιοι φίλοι μου. Ήταν μια διαφημιστική ιδέα. Δε φανταστήκαμε ούτε στα όνειρά μας ότι θα έπαιρνε τέτοια διάσταση», δήλωσε το 2007 στη Usa Today ο 92χρονος άνδρας. 
Στόχος του, όπως ισχυρίστηκε, ήταν να κάνει τον Πόε παγκόσμια φιγούρα. Το σίγουρο είναι ότι ο μύθος του μυστηριώδη άνδρα που επισκεπτόταν κάθε χρόνο τον τάφο του Έντγκαρ Άλαν Πόε συνέβαλε τα μέγιστα στη διάσωση του νεκροταφείου του Westminster Hall, όπου έχει ταφεί ο Πόε.
Ο θάνατος που δε διαλευκάνθηκε ποτέ
Ο Έντγκαρ Άλαν Πόε γεννήθηκε στις 19 Ιανουαρίου του 1809 στη Βοστώνη και σε ηλικία δυο ετών έμεινε ορφανός. Οι γονείς του πέθαναν με διαφορά τριών ημερών: η μητέρα του στις 8 Δεκεμβρίου του 1811 και ο πατέρας του (που εγκατέλειψε την οικογένεια τον προηγούμενο Ιούλιο) στις 11 του ίδιου μήνα.
Το πέρασμά του από τη στρατιωτική ακαδημία του Ουέστ Πόιντ ήταν ανεπιτυχές. Αλλά λέγεται ότι εκεί ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με τα έργα ρομαντικών ποιητών, που τόσο επηρέασαν και τη δική του γραφή.
Η σύγκρουση με τον πατριό του για τα οικονομικά προβλήματα που δημιουργούσε συνεχώς τον έφερε στη Βαλτιμόρη. Εκεί έμενε με τη θεία του Μαρία Κλεμ και την πρώτη του ξαδέρφη, Βιρτζίνια. Το 1835 παντρεύτηκε την 13χρονη τότε Βιρτζίνια, ενώ το έργο του αναγνωριζόταν όλο και από περισσότερους. 
Στις 20 Ιανουαρίου του 1842 η σύζυγός του προσβάλλεται από φυματίωση και αυτό ρίχνει τον Πόε στο ποτό. Σχεδόν τρία χρόνια μετά, 29/01/1845 εκδίδεται ένα από τα πιο φημισμένα έργα του, Το Κοράκι.
Τον Ιανουάριο του 1847, Βιρτζίνια πέθανε και τον επόμενο χρόνο, ο Πόε αρραβωνιάστηκε την ποιήτρια Σάρα Έλεν Ουίτμαν, αλλά ο γάμος δεν έγινε ποτέ. άλλοι πιστεύουν πως έφταιγε το πρόβλημά του με το ποτό κι άλλοι πως τον αρραβώνα διέλυσε η μητέρα της Ουίτμαν. Ο Πόε (με βάση την αλληλογραφία του) επιχείρησε να αυτοκτονήσει με υπερβολική δόση λάβδανου.
Τον Σεπτέμβριο του 1849 πήγε στη Φιλαδέλφεια για να συναντήσει την ποιήτρια Λέον Λάουντ. Ένας περαστικός τον βρήκε σε παραληρηματική κατάσταση στους δρόμους της Βαλτιμόρης. Μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, όπου τελικά πέθανε στις 7 Οκτωβρίου.
Δε μπόρεσε ποτέ να συνέλθει ούτε και να εξηγήσει πως βρέθηκε στην κατάσταση αυτή. Όταν τον βρήκαν φορούσε ρούχα που πιστεύεται ότι δεν του ανήκαν ενώ επανειλημμένα πρόφερε το όνομα Ρέυνολντς. Ο γιατρός που τον εξέτασε, σε επιστολή του προς τη θεία του ανέφερε ότι οι τελευταίες του λέξεις ήταν “Lord help my poor soul” (“Κύριε βοήθησε την φτωχή ψυχή μου”).
Ακόμη και σήμερα, η αιτία του θανάτου του δεν έχει διευκρινιστεί. Στη διάρκεια των χρόνων έγινε θέμα για πολλές θεωρίες συνωμοσίας. Ποτό, σύφιλη, επιληψία, δηλητηρίαση, δολοφονία ή λύσσα, τίποτα δεν έχει αποδειχτεί.