“Έκανε ότι μπορούσε για να σώσει τους ανθρώπους”, σημειώνει ο πάπας Βενέδικτος, προβάλλοντας το γεγονός ότι το 1938 ο τότε καρδινάλιος Πατσέλι έγραψε σε όλους τους επισκόπους του κόσμου καλώντας τους να παρέμβουν υπέρ της χορήγησης βίζας σε όσους Εβραίους επιθυμούσαν να εγκαταλείψουν τη Γερμανία.
“Φυσικά, μπορούμε πάντα να αναρωτηθούμε: Γιατί δεν διαμαρτυρήθηκε πιο έντονα; Πιστεύω ότι είχε δει τι συνέπειες μπορεί να είχε μια δημόσια διαμαρτυρία”, συνεχίζει, προσθέτοντας: “Είχε και ο ίδιος υποφέρει τρομερά, το γνωρίζουμε. Ήξερε ότι έπρεπε να μιλήσει και όμως η κατάσταση του το απαγόρευε”.
Στις 19 Δεκεμβρίου 2009 ο Βενέδικτος υπέγραψε ένα έδικτο στο οποίο αναγνωρίζει το “ηρωικό θάρρος” του Πίου ΙΒ΄, τον οποίο αποκαλούσε “σεβάσμιο”. Η κίνηση αυτή είναι το τελευταίο βήμα πριν από την αγιοποίηση του Πίου ΙΒ΄, κάτι που προκάλεσε τις έντονες διαμαρτυρίες των Εβραίων σε όλο τον κόσμο. Τότε, ο εκπρόσωπος του Βατικανού, Φεντερίκο Λομπάρντι, είχε δηλώσει ότι η απόφαση του Βενέδικτου βασίστηκε στη μελέτη “του χριστιανικού βίου του ατόμου και όχι στην εκτίμηση της ιστορικής σημασίας των επιλογών του”.
Πολλοί Εβραίοι κατηγορούν σήμερα τον Πίο ΙΒ΄ ότι δεν έκαν ποτέ μια δημόσια δήλωση για να υπερασπιστεί τους Εβραίους κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου αλλά σιωπούσε ενώ περισσότεροι από ένα εκατομμύριο Εβραίοι τη Ρώμης εκτοπίστηκαν αφού τους συγκέντρωσαν, στις 16 Οκτωβρίου 1943, σε ένα γκέτο που απείχε μερικές δεκάδες μέτρα από το Βατικανό. Ελάχιστοι από αυτούς επέζησαν από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Η Καθολική Εκκλησία υποστήριζε ανέκαθεν ότι ο Πίος ΙΒ΄, ο οποίος ήταν πάπας από το 1939 μέχρι το θάνατό του το 1958 αφού προηγουμένως είχε υπηρετήσει ως νούντσιος στη Βαυαρία και το Βερολίνο, συνέβαλε στη διάσωση των Εβραίων κρύβοντάς τους σε εκκλησιαστικά ιδρύματα και ότι σιωπούσε για να μην επιβαρύνει τη θέση τους.