‘Οπως ανακοινώθηκε επίσημα σήμερα, οι εργασίες εκσκαφής διακόπηκαν προς το παρόν και μια επιτροπή εμπειρογνωμόνων πρόκειται να ασχοληθεί με την επιστημονική εκσκαφή του νεκροταφείου.
Με αναδρομική ημερομηνία την 1η Σεπτεμβρίου, που έγινε η έναρξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Χίτλερ είχε υπογράψει τον Οκτώβριο του 1939 το “Διάταγμα ευθανασίας” με τις ολέθριες συνέπειές του, καθώς υπήρξε η θανατική καταδίκη για πάνω από 300.000 ψυχικά ασθενείς και σωματικά ανάπηρους που έπεσαν θύματα της συστηματικής ναζιστικής μηχανής εξόντωσης, αφού, στη βάση των προτύπων των ναζιστών ιδεολόγων, ήταν “ανάξιοι ζωής”.
Στο αποκορύφωμα του ναζιστικού κυνισμού, αυτή η μαζική εξόντωση έφερε τον εύηχο ελληνικό όρο “ευθανασία” και πέραν των 300.000 εξοντώσεων περιέλαβε και εξαναγκαστικές στειρώσεις, ενώ για αρκετές δεκαετίες μετά τη συντριβή του Τρίτου Ράιχ το 1945, εξακολουθούσε να αποτελεί θέμα “ταμπού”.
Στην Αυστρία, μετά την προσάρτησή της στο γερμανικό ναζιστικό Τρίτο Ράιχ, τον Μάρτιο του 1938, άρχισαν να εφαρμόζονται οι νόμοι των Εθνικοσοσιαλιστών κατά “σωματικά και διανοητικά αναπήρων” και το πλέον διαβόητο κέντρο “ευθανασίας” εγκαταστάθηκε στον Πύργο Χάρτχαιμ, στο μέχρι τότε άσυλο ανιάτων, στην Ανω Αυστρία.
Από το 1940 και μέχρι το τέλος του Β΄Παγκόσμιου Πολέμου, πάνω από 30.000 άνθρωποι με ειδικές ανάγκες και κρατούμενοι από το πλησίον ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Μαουτχάουζεν, ανάμεσα τους και πολλοί Ελληνες – εκ των οποίων, έπειτα από σχετικές έρευνες, έχουν γίνει γνωστά τα ονόματα 44 – άφησαν την τελευταία τους πνοή στους θαλάμους αερίων και στο κρεματόριο του ναζιστικού κέντρου ευθανασίας στο Χάρτχαιμ.