Η πρόταση μομφής κατά του υφυπουργού Αμυνας Τζάκομο Καλιέντο απορρίφθηκε, τελικά, χάρη στην αποχή των κεντρώων πρώην χριστιανοδημοκρατών και των βουλευτών που πρόσκεινται στον πρόεδρο του Σώματος, Τζανφράνκο Φίνι. Οι πολιτικές και αριθμητικές ισορροπίες που προέκυψαν από την ψήφο, όμως, δεν ικανοποίησαν ούτε στο ελάχιστο τον “Καβαλιέρε”.
Σε σύνολο 603 ψηφισάντων βουλευτών, τα “όχι” στην πρόταση μομφής κατά του υφυπουργού που φέρεται να συμμετείχε σε μυστική, παράνομη οργάνωση, ήταν μόνον 299, τα “ναι” 229 και οι αποχές 75 . Κάτι που σημαίνει ότι η κεντροδεξιά συμπολίτευση απέχει σημαντικά από τους 316 βουλευτές, που αποτελούν και το αναγκαίο 50% συν μία ψήφο, για να μπορεί να συνεχίσει, απρόσκοπτα, το κυβερνητικό έργο.
Οι αναλυτές τονίζουν, σήμερα, ότι ο Ιταλός πρωθυπουργός, μιλώντας με τους συνεργάτες του, επανέλαβε επανειλημμένα ότι “δεν πρόκειται να αφήσει να τον φθείρουν”. Εξάλλου, ο υπουργός Εσωτερικών Ρομπέρτο Μαρόνι, σε συνέντευξή του, δήλωσε ότι “αν το κυβερνητικό πλοίο προσκρούσει σε ύφαλο, η μόνη λύση είναι εκλογές το φθινόπωρο”, ενδεχόμενο, όμως, που συνεχίζει να αποκλείει ο ηγέτης της Λέγκας, Ουμπέρτο Μπόσι.
Πολιτικοί σχολιαστές υπογραμμίζουν, ωστόσο, ότι είναι δύσκολο να σκεφθεί, κανείς, ότι ο πρωθυπουργός, θα διαπραγματεύεται, στο εξής, με τον Φίνι και τους 34 βουλευτές του, κάθε σημαντικό νόμο που μπορεί να αφορά την αναμόρφωση της δικαιοσύνης, το φορολογικό και το ομοσπονδιακό σύστημα, τη σχέση πολιτικής-δικαιοσύνης.
Ο ιταλικός Τύπος, αναφέρει ότι οι πιο πιθανές περίοδοι για πρόωρη προσφυγή στις κάλπες, είναι ο Νοέμβριος και η ερχόμενη άνοιξη. Η δεύτερη αυτή λύση φαίνεται πιο ρεαλιστική, δεδομένων και των αναγκαίων χρονικών περιθωρίων για τη διάλυση του κοινοβουλίου και τη διεξαγωγή της προεκλογικής περιόδου. Δύο κύρια πολιτικά ζητήματα, όμως, παραμένουν ανοικτά: η τελική απόφαση για προσφυγή στις κάλπες ανήκει στον Ιταλό πρόεδρο Τζόρτζιο Ναπολιτάνο, ο οποίος μπορεί να προσπαθήσει να διερευνήσει, σε βάθος, τις δυνατότητες σύστασης οικουμενικής κυβέρνησης. Η κεντροαριστερά, βλέπει θετικά μια τέτοια λύση, για να αλλάξει ο εκλογικός νόμος, αλλά η Λέγκα και ο πρωθυπουργός, είναι κάθετα αντίθετοι.
Σε ό,τι αφορά, επίσης, τη ρήξη Μπερλουσκόνι-Φίνι, ο “Καβαλιέρε”, όπως αφήνουν να εννοηθεί οι σύμβουλοί του, θα πρέπει να καταφέρει να πείσει τους ψηφοφόρους ότι η κρίση δεν προκλήθηκε από την αδιαλλαξία του και τη διαγραφή του Φίνι, αλλά, αντιθέτως, από τις προσπάθειες του προέδρου της βουλής, να διασπάσει και να αποδυναμώσει την κεντροδεξιά. Ο “μίστερ τιβί”, πάντως, έκανε ήδη γνωστό ότι δεν πρόκειται να πάει διακοπές, για να μπορέσει να μελετήσει σε βάθος την πολιτική κατάσταση και να καταστρώσει τις καταλληλότερες στρατηγικές.
Όσο για το κεντροαριστερό “Δημοκρατικό Κόμμα”, μένει να εξακριβωθεί αν θα προτιμήσει τη συμπόρευση με τον πρώην εισαγγελέα Αντόνιο Ντι Πιέτρο, τους οικολόγους και τους κομμουνιστές, ή αν θα διαλέξει, τελικά, το μετριοπαθές, πρώην χριστιανοδημοκρατικό κέντρο. Είναι αρκετά πιθανό, τέλος, στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση να διαμορφωθούν τρία, σχετικά συμπαγή, πολιτικά στρατόπεδα. Εκείνο της Λέγκας του Βορρά και του μπερλουσκονικού “Λαού της Ελευθερίας”, των πρώην χριστιανοδημοκρατών της Udc μαζί με τους βουλευτές και γερουσιαστές του Τζανφράνκο Φίνι, και ως τρίτος πόλος, το προοδευτικό “Δημοκρατικό Κόμμα”. Το τελευταίο, πάντως, θα πρέπει να απαντήσει στο αιώνιο δίλημμα: “αποδίδει περισσότερο η συνεργασία με το καθολικό κέντρο ή την παραδοσιακή αριστερά;”