Είναι η δημοσιογράφος που δεν διστάζει σε τίποτα. Είχε ρωτήσει τον Μπους «γιατί σκοτώνουμε τόσα γυναικόπαιδα στο Ιράν;» Η 89χρονη Ελεν Τόµας, η πρύτανης των δημοσιογράφων που καλύπτουν τον Λευκό Οίκο, παραιτήθηκε χθες έπειτα από σχόλια που έκανε εναντίον του Ισραήλ.
Έκανε πολιτικό ρεπορτάζ πριν ακόµα γεννηθεί ο σηµερινός πρόεδρος Μπαράκ Οµπάµα και κάλυψε 10 προέδρους των ΗΠΑ, αρχής γενοµένης από τον Τζων Κέννεντυ, ο οποίος είχε σχολιάσει ότι «η Ελεν θα ήταν νόστιµη εάν ποτέ εγκατέλειπε το στιλό και το σηµειωµατάριό της». Παρά τις τολµηρές ερωτήσεις της, κανείς δεν αντιµετωπιζόταν µε τόσο σεβασµό στην αίθουσα Τύπου του Λευκού Οίκου όσο η Τόµας, η οποία ήταν από το 1943 ανταποκρίτρια του πρακτορείου ειδήσεων UΡΙ και την τελευταία δεκαετία αρθρογράφος του οµίλου Χιρστ.
Οι δηλώσεις της όµως προς έναν ραβίνο σε συγκέντρωση που έγινε στον Λευκό Οίκο στις 27 Μαΐου προκάλεσαν τέτοιο σάλο ώστε αναγκάστηκε να παραιτηθεί. Οταν ο ραβίνος που κρατούσε µια µικρή κάµερα στο χέρι της ζήτησε τη γνώµη της για το Ισραήλ, η Ελεν Τόµας απάντησε ότι «οι Ισραηλινοί θα πρέπει να φύγουν από την Παλαιστίνη και να πάνε σπίτια τους στη Γερµανία, την Πολωνία και την Αµερική». Οι αντιδράσεις άρχισαν αµέσως µετά την ανάρτηση του βίντεο στο Ιντερνετ, παρ ότι οι φιλοπαλαιστινιακές της θέσεις ήταν γνωστές εδώ και χρόνια. Μετά τον σάλο που προκλήθηκε η Τόµας ζήτησε συγγνώµη, παραδέχθηκε ότι «έκανα λάθος» και ανακοίνωσε την παραίτησή της λέγοντας ότι «τα σχόλιά µου αυτά δεν ανταποκρίνονται στην πεποίθησή µου ότι θα επικρατήσει η ειρήνη στη Μέση Ανατολή µόνο όταν όλα τα µέρη κατανοήσουν την ανάγκη του αµοιβαίου σεβασµού και της ανεκτικότητας».
Παρά τη συγγνώµη, η ατζέντισσά της, που της έκλεινε οµιλίες, ανακοίνωσε ότι σταµατά να συνεργάζεται µαζί της και ένα σχολείο που την είχε καλέσει για την τελετή αποφοίτησης ακύρωσε την πρόσκληση. Η Ενωση Ανταποκριτών του Λευκού Οίκου γνωστοποίησε ότι εξετάζει το ενδεχόµενο να µην επιτρέπεται πλέον στην αίθουσα Τύπου η είσοδος αρθρογράφων παρά µόνο ρεπόρτερ. Η θέση της στην πρώτη σειρά στην αίθουσα Τύπου, η οποία είναι και η µοναδική που φέρει το όνοµα δηµοσιογράφου και όχι µέσου, έµεινε χθες, τουλάχιστον, κενή. «Ολοι οι πρόεδροι µισούν τον Τύπο», είχε πει. «Κάθε πρόεδρος νοµίζει ότι όλες οι πληροφορίες που λαµβάνει είναι προσωπική του περιουσία. Αυτό δεν ισχύει όµως».
Οι συζητήσεις για τα όρια της δηµοσιογραφίας που ακολούθησαν τις δηλώσεις και την παραίτησή της είναι πολλές και έντονες. Οι επικριτές της θεωρούν πως οι λειτουργοί του Τύπου δεν πρέπει να συνδέουν τις ερωτήσεις µε τις προσωπικές τους απόψεις. Οι υποστηρικτές της όµως µιλούν για ένα είδος επιθετικής δηµοσιογραφίας που σιγά σιγά εξαφανίζεται. Οταν ένας συνάδελφος που έπαιρνε σύνταξη την είχε ρωτήσει πριν από χρόνια πότε θα αποφασίσει και εκείνη να βγει στη σύνταξη, η Ελεν Τόµας είχε απαντήσει: «Θα δουλεύω όλη µου τη ζωή. Οταν περνάς καλά, γιατί να σταματήσεις. Θα δουλεύω μέχρι να µε πάρουν ξαπλωτή». Απ ό,τι φαίνεται, είχε κάνει λάθος…
Η Έλεν Τόµας, κόρη λιβανέζων µεταναστών, είχε πολλές πρωτιές στη ζωή της. Ηταν η πρώτη γυναίκα που εξελέγη στο Δ.Σ. της Ενωσης των αµερικανών δηµοσιογράφων και η πρώτη γυναίκα πρόεδρος της Ενωσης Ανταποκριτών Λευκού Οίκου.
Όπως περιγράφουν όσοι τη γνώριζαν από την εποχή που σταµάτησε να είναι ρεπόρτερ και έγινε αρθρογράφος, οι ερωτήσεις της προς τους προέδρους της χώρας έγιναν πιο επιθετικές τόσο ώστε ενώ συνήθως της έδιναν την πρώτη ερώτηση, επί Μπους δεν της επέτρεπαν να υποβάλει ούτε µία. Οταν έπειτα από καιρό ο Τζορτζ Μπους της έδωσε τον λόγο το 2006, εκείνη δεν δίστασε. «Η απόφασή σας να εισβάλετε στο Ιράκ προκάλεσε τον θάνατο χιλιάδων Αµερικανών και Ιρακινών», του είπε. «Όλοι οι λόγοι που μας δώσατε για την εισβολή αποδείχθηκαν ψέµατα». Όπως σχολίασε χθες ο Αρι Φλάισερ, εκπρόσωπος Τύπου επί Μπους, «για την Ελεν ίσχυαν διαφορετικοί κανόνες από ό,τι για τους λοιπούς δηµοσιογράφους. Και αυτό το είχε κερδίσει µε το σπαθί της». Κι ας είχαν οι δυο τους συχνά αντιπαραθέσεις στο πρες ρουµ. Οι ερωτήσεις της Τόµας ήταν τόσο επιθετικές ώστε κάποια στιγμή ο τότε υπουργός Εξωτερικών Κόλιν Πάουελ είχε πει αστειευόµενος προς τους δηµοσιογράφους: «Δεν υπάρχει κάποιος πόλεµος για να τη στείλουμε;».