Ο μέχρι πρότινος πλουσιότερος επιχειρηματίας της χώρας, Σον Κουίν κηρύχθηκε δικαστικώς στο Μπέλφαστ σε πτώχευση.
Ο 64χρονος Κουίν εκμεταλλευόταν έως το μέσον της δεκαετίας του 1970 στο βορινό Φερμάναχ ένα λατομείο. Τότε άλλαξε επιχειρηματικό προσανατολισμό και μπήκε στον τομέα των ασφαλίσεων και της ακίνητης περιουσίας.
Η επιλογή του αποδείχθηκε εξαιρετικά κερδοφόρα. Βρέθηκε να έχει περιουσία μεγαλύτερη από 4,5 δισ. ευρώ.
Αυτό το ποσό επένδυσε στην Anglo Irish bank, η οποία κατέρρευσε, αφού δημιούργησε μια “φούσκα” στην αγορά των ακινήτων. Δεκάδες χιλιάδες στεγαστικά δάνεια που είχε χορηγήσει με τη συνεργασία του ομίλου Κουίν πέρασαν στο ‘κόκκινο’ στη σκιά της διεθνούς οικονομικής κρίσης του τέλους του 2008.
Έτσι, η πλευρά του Κουίν διατείνεται ότι η τράπεζα τού οφείλει ένα δισεκατομμύριο ευρώ, την ώρα που η τράπεζα εγείρει απαιτήσεις σε βάρος του Κουίν και της οικογενείας του συνολικού ύψους 2,9 δισεκατομμυρίων ευρώ.
“Ο πελάτης μου έχει ελάχιστα έσοδα πλέον, σε αυτήν τη χρονική φάση δεν μπορεί να αποπληρώσει τις οφειλές του”, δήλωσε ο συνήγορος του Κουίν, Τζον Γκόρντον, ενώπιον του Ανωτάτου δικαστηρίου του Μπέλφαστ.
Ο Κουίν συνοδευόμενος από ένα επιτελείο νομικών περιόδευε συχνά στην ανατολική Ευρώπη κάνοντας κτηματομεσιτικές συμφωνίες, τηρούσε όμως χαμηλό προφίλ έναντι των λιγότερο ευκατάστατων Ιρλανδών, μερικοί απο τους οποίους φανερά εποφθαλμιούσαν την καλή του τύχη.
Μάλιστα, ο όμιλος του Κουίν έφθασε να απασχολεί τόσο στη Βόρεια Ιρλανδία όσο και στην Ιρλανδία περισσότερους απο 5,5 χιλιάδες υπαλλήλους.
Ο Κουίν στην πατρίδα του παραμένει δημοφιλής. Κάποιοι τον χαρακτηρίζουν ήρωα διότι δημιούργησε χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας. Παρότι δηλώνει “χρεοκοπημένος” χαίρει εντούτοις σημαντικής λαϊκής στήριξης.
Η Anglo Irish bank πτώχευσε αφού προηγουμένως “διασώθηκε” με 29 δισ. ευρώ κρατική βοήθεια.
Επαναλειτουργεί με πολύ περιορισμένη τραπεζική δραστηριότητα, υπό την επωνυμία Irish Bank Resolution Corporation, συνεχίζοντας όμως να εγείρει έναντι του Κουίν τις απαιτήσεις που κληρονόμησε από την Anglo Irish.
Στο Μπέλφαστ ισχύει το βρετανικό πτωχευτικό δίκαιο, επιεικέστερο σε γενικές γραμμές σε σχέση με το ιρλανδικό. Στο Ιρλανδικό πτωχευτικό δίκαιο ο “πτωχευμένος” ενίοτε αναμένει 12 ολόκληρα έτη, προτού να του επιτραπεί να επαναδραστηριοποιηθεί στις επιχειρήσεις.