Χθες είπε κατάµουτρα στον ούγγρο πρωθυπουργό, τον Βίκτορ Ορµπαν, πως εξελίσσεται σε έναν Ευρωπαίο Τσάβες. Δυο µέρες νωρίτερα, είχε κατηγορήσει ευθαρσώς την Ευρώπη για συνενοχή στη δικτατορία του Μπεν Αλι. Ποιος είναι;
Το όνοµα αυτού Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ – η φωνή της συνείδησης,αν όχι της Ευρώπης, τουλάχιστον του Ευρωκοινοβουλίου. Δεν ήταν ο µόνος που τα είπε χθες ένα χεράκι στον Ορµπαν. Είναι όµως από τους λίγους που ξεσκεπάζει σταθερά αυτό που οι Αγγλοσάξονες αποκαλούν «ελέφαντα στο δωμάτιο».
Με το που άρχισε χθες ο ούγγρος πρωθυπουργός να παρουσιάζει στο Ευρωκοινοβούλιο τις προτεραιότητες της ουγγρικής προεδρίας στην Ε.Ε., ευρωβουλευτές των Πρασίνων ύψωσαν πρωτοσέλιδα των ουγγρικών εφημερίδων µε τη λέξη «Λογοκριµένο» – σε ένδειξη του διαβόητου πια νέου νόµου περί Τύπου, ο οποίος προβλέπει πρόστιµα έως και 730.000 ευρώ στα ΜΜΕ που «προσβάλουν το δηµόσιο συµφέρον, τη δηµόσια τάξη και την ηθική» ή «µεταδίδουν µη ισορροπηµένες πληροφορίες».
Κάποιοι Πράσινοι είχαν και φίµωτρα στο στόµα. «Πώς νιώθετε που οδηγείτε µια δηµοκρατική χώρα προς τη δικτατορία;», ρώτησε τον Ορµπαν ο αυστριακός Σοσιαλιστής ευρωβουλευτής Γιοργκ Λίχτφριντ. «Αποσύρετε τον νόµο και επιστρέψτε µε έναν καλύτερο», του είπε ο επικεφαλής των ευρωπαίων Σοσιαλιστών Μάρτιν Σουλτς.
Οχι πως ο Ορµπαν ταράχτηκε. Ισα ίσα προειδοποίησε τους Ευρωπαίους να µην αναµειχθούν στα εσωτερικά της Ουγγαρίας, ειδάλλως θα υποφέρει ολόκληρη η Ε.Ε. Οπως σχολιάζει βέβαια δηκτικά ο Ζαν Κατρµέρ, ο ανταποκριτής της «Liberation», τελικά οι Σοσιαλιστές ένωσαν τις δυνάµεις τους µε τους Κεντροδεξιούς του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόµµατος για να µπλοκάρουν οποιοδήποτε καταδικαστικό ψήφισµα, επιχειρηµατολογώντας ότι πρέπει να δοθεί πρώτα χρόνος στην Κοµισιόν να αποφανθεί πού αντιβαίνει ο ουγγρικός νόµος στο ευρωπαϊκό Δίκαιο…
Αλλά το ίδιο είχαν κάνει δυο ηµέρες νωρίτερα, όταν τέθηκε θέµα ψηφίσµατος για την «Επανάσταση των γιασεµιών» στην Τυνησία: «Ας περιµένουµε να σταθεροποιηθεί η κατάσταση», ήταν αυτή τη φορά το επιχείρηµα.
«Θα ήθελα», δήλωσε σε υψηλούς τόνους ο πάλαι ποτέ Κόκκινος και νυν Πράσινος Ντάνι, ο Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ, «να είχε σταθεί το Κοινοβούλιο αυτό στο ύψος των Τυνήσιων, που κατάφεραν να ανατρέψουν τον δικτάτορα Μπεν Αλι. Ο δικτάτορας έπεσε αλλά η δικτατορία, η δοµή της δικτατορίας υπάρχει ακόµα στην Τυνησία. Και προσέξτε, ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, η πλειοψηφία αυτού του Κοινοβουλίου, επί χρόνια στήριζαν τις δοµές και τον ίδιο τον δικτάτορα.
Αυτό που έκανε η γαλλίδα υπουργός Εξωτερικών (η Μισέλ Αλιό-Μαρί πρότεινε στις 11 Ιανουαρίου στο καθεστώς του Μπεν Αλι τη γαλλική τεχνογνωσία για την αντιµετώπιση των ταραχών) δεν είναι παρά το τελευταίο παράδειγµα της συνενοχής της Δύσης. Και γιατί; Γιατί φοβόµαστε τον ισλαµισµό. Εχουµε δίκιο να φοβόµαστε τη δικτατορία του ισλαµισµού. Αλλά είδαµε αυτούς τους νέους, που δεν έχουν τίποτε το ισλαµικό, που αγωνίζονται για την ελευθερία, και τον Μπουαζίζι που αυτοπυρπολήθηκε, είναι ο Γιαν Πάλακ (ο τσεχοσλοβάκος φοιτητής που αυτοπυρπολήθηκε διαµαρτυρόµενος για τη σοβιετική εισβολή του 1968) της Τυνησίας. Οταν ο Γιαν Πάλακ αυτοπυρπολήθηκε, όλο το Κοινοβούλιο ήταν µαζί του. Δεν είµαστε καν ικανοί να σταθούµε στο πλευρό του Μπουαζίζι. Ιδού η πραγµατικότητα αυτού του Κοινοβουλίου».
Αυτό που έκανε η γαλλίδα υπουργός Εξωτερικών (η Μισέλ Αλιό-Μαρί πρότεινε στις 11 Ιανουαρίου στο καθεστώς του Μπεν Αλι τη γαλλική τεχνογνωσία για την αντιµετώπιση των ταραχών) δεν είναι παρά το τελευταίο παράδειγµα της συνενοχής της Δύσης. Και γιατί; Γιατί φοβόµαστε τον ισλαµισµό. Εχουµε δίκιο να φοβόµαστε τη δικτατορία του ισλαµισµού. Αλλά είδαµε αυτούς τους νέους, που δεν έχουν τίποτε το ισλαµικό, που αγωνίζονται για την ελευθερία, και τον Μπουαζίζι που αυτοπυρπολήθηκε, είναι ο Γιαν Πάλακ (ο τσεχοσλοβάκος φοιτητής που αυτοπυρπολήθηκε διαµαρτυρόµενος για τη σοβιετική εισβολή του 1968) της Τυνησίας. Οταν ο Γιαν Πάλακ αυτοπυρπολήθηκε, όλο το Κοινοβούλιο ήταν µαζί του. Δεν είµαστε καν ικανοί να σταθούµε στο πλευρό του Μπουαζίζι. Ιδού η πραγµατικότητα αυτού του Κοινοβουλίου».
Από την εφημερίδα “Τα Νέα”