Η Ιταλία γιορτάζει σήµερα τα 150 χρόνια από την ίδρυση του σύγχρονου κράτους της, αλλά είναι αµφίβολο εάν θα ήθελε να τη θυµάται ο υπόλοιπος κόσµος όπως είναι σήµερα, σαν µια πίτσα «µπούνγκα µπούνγκα» όπως αυτή που δηµιούργησε µια πιτσαρία στην Πολωνία αντλώντας έµπνευση από τα ροζ πάρτι του Σίλβιο Μπερλουσκόνι.
Πριν από µερικές ηµέρες, η εφηµερίδα «Λα Στάµπα» αφιέρωσε το πρωτοσέλιδό της στην «Ενωση», όπως λέγεται η ιδρυτική πράξη της γέννησης της ιταλικής ∆ηµοκρατίας, στα επιτεύγµατα της χώρας: τα 20 βραβεία Νοµπέλ (εκ των οποίων τα 5 στη Φυσική και τα 6 στην Ιατρική), τις 24 µεγάλες ανακαλύψεις (από το τηλέφωνο και το ραντάρ έως το ελικόπτερο, τη βέσπα και το µικροτσίπ), τα 40 µνηµεία που κοσµούν τον κατάλογο της Unesco µε τους πολιτιστικούς θησαυρούς της ανθρωπότητας (από το Κολοσσαίο έως τον Πύργο της Πίζας).
O βρετανικός «Ιντιπέντεντ» από την πλευρά του αφιέρωσε στο «made in Italy» ένα ένθετο, το πνεύµα του οποίου ήταν κάπως διαφορετικό. Η λάµπα, το τηλέφωνο και τα Νοµπέλ δεν έχουν και τόση σηµασία ή δεν έχουν τόση όση η «απόλυτη σεξοβόµβα» Κλάουντια Καρντινάλε, το παγωτό, η αυτοκινητοβιοµηχανία και ο Φεντερίκο Φελίνι που περιγράφει τη ζωή σαν ένα «κωµικοτραγικό καρναβάλι». Από τον κατάλογο των Βρετανών λείπουν η Σοφία Λόρεν, η πίτσα, η βέσπα και πολλά άλλα πρόσωπα και αντικείµενα που διαµορφώνουν την ποπ εικόνα της Ιταλίας στο εξωτερικό.
Σε κάθε περίπτωση, η Ιταλία γιορτάζει τα 150 της χρόνια κάπως µουδιασµένη. Οι βασικοί εορτασµοί φιλοξενούνται σήµερα στο Τορίνο, όπου στις 17 Μαρτίου του 1861 πραγµατοποιήθηκε η πρώτη εθνοσυνέλευση του νεοσύστατου κράτους. Η Τοσκάνη γιορτάζει µε συναυλίες και η Ρώµη µε πυροτεχνήµατα. Το χάσµα που έχει δηµιουργηθεί όµως φαίνεται να µεγαλώνει διαρκώς. Ο Πρόεδρος της ∆ηµοκρατίας Τζόρτζιο Ναπολιτάνο στέλνει µηνύµατα ενότητας αλλά δύσκολα φτάνουν στα αυτιά του Ουµπέρτο Μπόσι, του ηγέτη της ξενοφοβικής Λέγκας του Βορρά, ο οποίος καταγγέλλει το «κράτος της Ρώµης» και δεν αρκείται µε τίποτε λιγότερο από µια µεταρρύθµιση προς την οµοσπονδιακή κατεύθυνση αποσκοπώντας στην αυτονοµία της περιοχής της Λοµβαρδίας.
Η Σικελία από την άλλη πλευρά είχε πάντοτε δύσκολες σχέσεις µε την ηπειρωτική χώρα. Επειτα από ενάµιση αιώνα συνύπαρξης, ο Βορράς παραµένει πλούσιος και ο Νότος φτωχός µε πολλές πολιτισµικές διαφορές. Οι ιστορικοί αναζητούν τους παράγοντες της ατελούς ανάπτυξης του ιταλικού έθνους στο γεγονός ότι µόνο το 10% των κατοίκων της χερσονήσου µιλούσε ιταλικά την εποχή της «Ενωσης», αλλά και στο γεγονός ότι το πρώτο µαζικό κίνηµα ήταν ο φασισµός.
Υπάρχει πάντως ένα πεδίο στο οποίο οι Ιταλοί δείχνουν τον «πραγµατικό» πατριωτισµό τους: τα γήπεδα όπου αγωνίζεται η εθνική οµάδα ποδοσφαίρου.
Και όλα αυτά την ώρα που ο ίδιος ο πρωθυπουργός της χώρας είναι κατηγορούμενος για ροζ σκάνδαλα και κάνει δηλώσεις όχι για τα 150 χρόνια από την ίδρυση του κράτους αλλά για τις 32 καλλονές που φέρεται να συνευρέθηκε μαζί τους μέσα σε δύο μήνες!