Η Δανία κερδίζει συχνά στις σχετικές έρευνες τον τίτλο του πιο ευτυχισμένου έθνους στον κόσμο. Και όμως, οι δημοσκοπήσεις θέλουν τους Δανούς έτοιμους να εκφράσουν σήμερα τη δυσφορία τους για την κεντροδεξιά κυβέρνηση του Λαρς Λόκε Ράσμουσεν εκλέγοντας για πρώτη φορά τα τελευταία δέκα χρόνια έναν κεντροαριστερό συνασπισμό.
Με την ίδια κίνηση, αναμένεται να οδηγήσουν στον πρωθυπουργικό θώκο, για πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας, μία κυρία, την επικεφαλής των Σοσιαλδημοκρατών Χέλε Θόρνινγκ-Σμιτ. Και επιπλέον, να βγάλουν κίτρινη κάρτα στο ευρωσκεπτικιστικό, ξενοφοβικό δανικό Λαϊκό Κόμμα, τρίτη μεγαλύτερη πολιτική ομάδα στο απερχόμενο Κοινοβούλιο, που στηρίζει δέκα χρόνια τώρα τον κεντροδεξιό κυβερνητικό συνασπισμό Φιλελεύθερων-Συντηρητικών έχοντας εξασφαλίσει ως αντάλλαγμα την πιο αυστηρή νομοθεσία περί μετανάστευσης και ενσωμάτωσης σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Περιττό να επισημάνουμε πως, σε μια Ευρώπη που βλέπει τα τελευταία χρόνια τη Δεξιά και την Ακροδεξιά – ή, κατά το πολιτικώς ορθότερο, «λαϊκιστική Δεξιά» – να αυξάνουν διαρκώς το έρεισμά τους, και τη σοσιαλδημοκρατία να χάνει ολοένα και περισσότερο έδαφος, οι κοινοβουλευτικές εκλογές στη Δανία συγκεντρώνουν μεγάλο ενδιαφέρον.
Ο πολιτικός αναλυτής Τόμας Λάρσεν δίνει πολιτικό κλίμα: «Με φόντο την οικονομική κρίση, αυτές οι εκλογές είναι εντελώς διαφορετικές. Πάνε οι συζητήσεις περί πολιτικών αξιών. Πάνε και οι συχνά θυμωμένες και συναισθηματικές συζητήσεις περί δικαιοσύνης και μεταναστευτικής πολιτικής, που έπαιξαν τόσο μεγάλο ρόλο στις εκλογές του 2001, του 2005 και του 2007. Η πολιτική μάχη δίνεται σήμερα για τρία ζητήματα – την οικονομία, την οικονομία και την οικονομία».
Η διεθνής χρηματοπιστωτική κρίση του 2008-2009 βύθισε τη δανική οικονομία στη χειρότερή της ύφεση μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η ανάκαμψη, από τα μέσα του 2010, είναι επώδυνα βραδεία. Οι προβλέψεις θέλουν το δημοσιονομικό έλλειμμα στο 3,8% για το 2011 και στο 4,6% για το 2012. Η Δανία δεν είναι μέρος της ευρωζώνης. Το νόμισμά της όμως, η κορώνα, είναι συνδεδεμένο με το ευρώ και η προσανατολισμένη στις εξαγωγές οικονομία της είναι ευάλωτη στα σοκ, από την Ευρώπη και πέραν αυτής. Τόσο ο κεντροδεξιός, ή «Μπλε» κυβερνητικός συνασπισμός, όσο και ο κεντροαριστερός, ή «Κόκκινος» συνασπισμός, έχουν παρουσιάσει πακέτα τόνωσης της οικονομίας ύψους περίπου 10 δισ. κορονών (1,35 δισ. ευρώ). Αμφότεροι δεσμεύονται επίσης να ισοσκελίσουν τον προϋπολογισμό έως το 2020. Διαφωνούν όμως όσον αφορά το πώς.
Η κυβέρνηση Ράσμουσεν προτείνει έναν συνδυασμό μείωσης των κρατικών δαπανών, ενθάρρυνσης των ιδιωτικών επενδύσεων και της κατανάλωσης και μέτρων λιτότητας – από τη σταδιακή αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης κατά δύο έτη στα 67 χρόνια έως τη συρρίκνωση της περιόδου καταβολής επιδομάτων για την πρόωρη συνταξιοδότηση και την ανεργία. «Η λιτότητα και οι φορολογικές περικοπές δεν είναι ο σωστός δρόμος για τη Δανία», απαντά η 44χρονη Θόρνινγκ-Σμιτ, που προκρίνει επιπλέον φορολόγηση στις τράπεζες και στους εύπορους Δανούς, στο αλκοόλ, στον καπνό και στο τζανκ-φουντ, καθώς και 12 λεπτά περισσότερη δουλειά για όλους καθημερινά – αύξηση δηλαδή της μέσης εργασιακής εβδομάδας από τις 37 στις 38 ώρες. Μήνες τώρα προηγούνταν στις δημοσκοπήσεις ο κεντροαριστερός συνασπισμός. Η ψαλίδα τελευταία μίκρυνε. Καμία δημοσκόπηση, εντούτοις, δεν έχει εμφανίσει νικητή τον Ράσμουσεν.