Οι Πιέρο Λόγκο και Νικκολό Γκεντίνι, απέστειλαν στην εισαγγελία του Μιλάνου έκθεση 70, σελίδων, με την οποία στοχεύουν να αποδείξουν ότι ο πελάτης τους δεν ευθύνεται για ποινικά αδικήματα σε ό,τι αφορά το σκάνδαλο “Ρούμπι Καρίμα”.
Οι δυο δικηγόροι του “καβαλιέρε” συνέλεξαν τις μαρτυρίες 20 ατόμων, που υπερασπίζονται τον Ιταλό πρωθυπουργό. Πρόκειται για μερικές από τις καλλονές που μετείχαν στα πάρτι της βίλας του Άρκορε, για προσωπικό που εργάζεται στην έπαυλη έξω από το Μιλάνο και για στενούς συνεργάτες του Μπερλουσκόνι.
“Τα δείπνα που οργάνωνε ο Ιταλός πρωθυπουργός ήταν απόλυτα καθωσπρέπει”, “τα χρήματα που δάνεισε στις διάφορες κοπέλες ήταν ένα απλό βοήθημα, χωρίς αντάλλαγμα, σε άτομα που περνούσαν μια φάση οικονομικής δυσκολίας” αναφέρεται στην ογκώδη έκθεση, ενώ, σε ό,τι αφορά την υπόγεια αίθουσα της βίλας, τονίζεται ότι “οι φιλοξενούμενοι συναντιόνταν εκεί, απλώς και μόνο για να πιουν ένα ποτήρι και να δουν ένα έργο στην γιγαντοοθόνη, ή, άλλες φορές, αγώνα ποδοσφαίρου”.
Οι συνήγοροι υπεράσπισης του μεγιστάνα-πρωθυπουργού, υποστηρίζουν, ουσιαστικά, ό,τι αν είχε συμβεί, οτιδήποτε ακραίο και “εκτός ηθικών ορίων”, όλο το προσωπικό που απασχολείται στην πολυτελή κατοικία θα έπρεπε να το είχε αντιληφθεί.
Όλα αυτά, όμως, κάθε άλλο παρά πείθουν τους εισαγγελείς, οι οποίοι έχουν σχεδόν ολοκληρώσει τις έρευνές τους, και μέσα στις επόμενες δέκα ημέρες, ετοιμάζονται να ζητήσουν την παραπομπή σε δίκη του Σίλβιο Μπερλουσκόνι, με “κατεπείγουσα διαδικασία”.
Και ενώ ο Μπερλουσκόνι είναι αντιμέτωπος με ακόμη μια δίκη, καλείται να αντιμετωπίσει και την πτώση της δημοτικότητάς του κάτω από το 50%, ενώ τα ποσοστά του κόμματος «Λαός της Ελευθερίας» παραμένουν στο 30%, αλλά αυτό είναι άκρως ανησυχητικό, με το φάσμα των πρόωρων εκλογών να είναι πάντα ορατό.
Και όχι μόνο αυτό. Υπάρχουν και οι υποψήφιοι δελφίνοι. Ανάμεσά τους, ο υπουργός Δικαιοσύνης Αντζελίνο Αλφάνο, ο υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ, Τζάννι Λέττα και ο υπουργός Οικονομικών Τζούλιο Τρεμόντι. Προς το παρόν, οι υπουργοί και βουλευτές του Μπερλουσκόνι, συνεχίζουν να του εκφράζουν την αλληλεγγύη τους.
Όπως υπογραμμίζουν, όμως, πολλοί σχολιαστές, “για πρώτη φορά, ίσως, ο ζάμπλουτος πρωθυπουργός, βλέπει το κόμμα που δημιούργησε και διοίκησε χωρίς κανένα συμβιβασμό και υποχώρηση, να αυτονομείται, και να μπορεί να επιζήσει, πολιτικά, και χωρίς την ηγεσία του”.