Οι εργαζόμενοι είχαν στο πλευρό τους πολιτικούς όλων των παρατάξεων, αλλά και τους βιομηχάνους που ζητούσαν να τονωθεί η εγχώρια αγοραστική δύναμη. Η κυβέρνηση δεν μπορούσε να ισχυριστεί ότι διανύει περίοδο λιτότητας, καθώς η γερμανική οικονομία ανθεί εν μέσω κρίσης. Και ίσως εις βάρος ορισμένων χωρών όπως η…Ελλάδα!
Την πρώτη τους καθοριστική «νίκη» τα τελευταία δέκα χρόνια κατάφεραν ύστερα από εβδομάδες διαπραγματεύσεων και επαναλαμβανόμενες απεργίες τα γερμανικά συνδικάτα των δημοσίων υπαλλήλων, εξασφαλίζοντας αύξηση στη συλλογική σύμβαση της τάξης του 6,3% σε μία διετία.
Το σωματείο Verdi, που εκπροσωπεί περίπου τα δύο εκατομμύρια εργαζομένους σε δήμους και κοινότητες, ζητούσε αύξηση 6,5% ή τουλάχιστον 200 ευρώ, καθώς οι αμοιβές στον συγκεκριμένο τομέα υπολείπονται κατά πολύ των εργαζομένων στη βιομηχανία.
Οι προειδοποιητικές απεργίες το προηγούμενο διάστημα είχαν προκαλέσει τεράστια προβλήματα, παραλύοντας κυρίως τις συγκοινωνίες, ακόμη και τις αερομεταφορές, και τα συνδικάτα απειλούσαν με μαζικές απεργιακές κινητοποιήσεις εάν δεν ικανοποιηθούν τα αιτήματά τους.
Ηταν η πρώτη φορά που οι εργαζόμενοι στην Τοπική Αυτοδιοίκηση κατάφεραν να πετύχουν μια ουσιαστική αύξηση, καθώς οι όποιες αυξήσεις στις συλλογικές τους συμβάσεις στις προηγούμενες διαπραγματεύσεις δεν ξεπερνούσαν το επίπεδο του πληθωρισμού.
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του 2006. Επειτα από 16 εβδομάδες απεργιών που είχαν ταλαιπωρήσει ολόκληρη τη χώρα, τα αποτελέσματα της συλλογικής σύμβασης που επιτεύχθηκαν ήταν, μεταξύ άλλων, μια σχεδόν αμελητέα αύξηση των μισθού, η καθιέρωση νέων κατώτερων μισθών, η μείωση του επιδόματος υπερωριών και η δυνατότητα της αύξησης του ωραρίου εργασίας στις έως και 40 ώρες.
Αυτήν τη φορά, όμως, η γερμανική κυβέρνηση δεν μπορούσε να ισχυριστεί ότι διανύει περίοδο λιτότητας, αφενός επειδή η γερμανική οικονομία ανθεί εν μέσω κρίσης και αφετέρου επειδή είχαν συμφωνηθεί αυξήσεις στους εργαζομένους στη βιομηχανία και στον κλάδο των εξαγωγών.
Στο πλευρό τους οι εργαζόμενοι του δημόσιου τομέα είχαν και πολιτικούς όλων των παρατάξεων, ακόμη και ορισμένους επιχειρηματίες, με το επιχείρημα ότι είναι απαραίτητη η αύξηση της εγχώριας αγοραστικής δύναμης. Το ζητούμενο για αρκετούς οικονομολόγους στη Γερμανία είναι η τόνωση της κατανάλωσης εντός της γερμανικής αγοράς.