Είκοσι χιλιάδες αντίτυπα του βιβλίου επρόκειτο να διατεθούν στις 22 Ιουνίου στα βιβλιοπωλεία του Χονγκ Κονγκ, ωστόσο ο εκδοτικός οίκος New Century Press ματαίωσε την έκδοση επικαλούμενος “προβλήματα πνευματικής ιδιοκτησίας”.
Αποσπάσματα του Ημερολογίου της Τιενανμέν του Λι Πενγκ που διέρρευσαν στον τύπο δείχνουν ότι η ηγεσία του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος ήταν βαθειά διχασμένη ως προς τη διαχείριση του φοιτητικού κινήματος διαμαρτυρίας το 1989.
Σύμφωνα με τα αποσπάσματα, ο κινέζος ηγέτης Ντενγκ Σιαοπίνγκ δήλωνε κατά τη διάρκεια των συσκέψεων ότι η κυβέρνηση πρέπει “να χύσει λίγο αίμα” για να αντιμετωπίσει τη φοιτητική εξέγερση, ενώ τα μέλη της σημερινής ηγεσίας του Πεκίνου, όπως ο πρόεδρος Χου Τζιντάο και ο πρωθυπουργός Γουέν Τζιαμπάο υποστήριζαν επίσης τη βίαιη καταστολή, αναφέρεται σε δημοσίευμα της South China Morning Post.
Εκατοντάδες, ίσως και χιλιάδες, άνθρωποι σκοτώθηκαν όταν ο κινεζικός στρατός έπνιξε στο αίμα το κίνημα διαμαρτυρίας, στέλνοντας τα τανκς στην πλατεία Τιενανμέν στις 4 Ιουνίου 1989.
Ο Μπάο Που, ιδρυτής του εκδοτικού οίκου New Century Press , δήλωσε στην εφημερίδα ότι “αρμόδιοι θεσμοί” ήλθαν σε επαφή μαζί του για να του δώσουν πληροφορίες σχετικά με το πρόβλημα των πνευματικών δικαιωμάτων. Ο Μπάο ισχυρίζεται ότι ένα ενδιάμεσος που δεν κατονομάσθηκε του έδωσε τον Ιανουάριο το χειρόγραφο του ημερολογίου και ότι δεν έχει υπογράψει συμβόλαια πνευματικών δικαιωμάτων με κανέναν ιδιώτη ή οργανισμό, αναφέρεται στο δημοσίευμα.
Ο Λι Πενγκ, 82 ετών, εθεωρείτο μέχρι σήμερα ο αρχιτέκτονας της καταστολής του κινήματος της Τιενανμέν. Πιστεύεται ότι έγραψε το ημερολόγιο το 2004 για να αποφαφηνίσει τον ρόλο του στα γεγονότα, αλλά δεν έχει γίνει γνωστό εάν έδωσε ποτέ την άδεια στον εκδοτικό οίκο για την έκδοσή του.
Ο Τσάι Γιονγκμέι, εκδότης περιοδικού στο Χονγκ Κονγκ, δήλωσε στην εφημερίδα πως θεωρεί ότι το Πεκίνο επενέβη για να ματαιώσει την έκδοση. “Ο Χου , ο Γουέν και άλλα μέλη της ηγεσίας θα κάνουν τα πάντα για να μην εκδοθεί το βιβλίο”, είπε. Πολιτικά ευαίσθητα βιβλία για την Κίνα συνήθως εκδίδονται στο Χονγκ Κονγκ, ακόμη και όταν είναι απαγορευμένα για την υπόλοιπη Κίνα, εξαιτίας του ιδιαίτερου πολιτικού και νομικού συστήματος που διέπει το Χονγκ Κονγκ.