Κάθε διακοπή της ιατρικής υποστήριξης της ζωής μετά από αίτημα του ασθενή είναι πλέον νόμιμη στη Σουηδία. Αυτή ήταν η απόφαση του Εθνικού Γραφείου Υγείας και Πρόνοιας, του επίσημου οργάνου της διαχείρισης της πολιτικής για την Υγεία στη Σουηδία.
Όλα ξεκίνησαν μετά από αίτημα μιας γυναίκας με σοβαρή αναπηρία, που διεκδίκησε το δικαίωμα θα θέσει τέλος στη ζωή της. Ύστερα από μια αρκετά μεγάλη περίοδο αβεβαιότητας, οι ιατρικές αρχές έλαβαν την οριστική τους απόφαση.
«Ένας ασθενής που επιθυμεί να διακόψει μια θεραπεία έχει το δικαίωμα να το πράξει. Η μόνη προϋπόθεση είναι να κατανοεί τις πληροφορίες που του ή της παρέχει ο ιατρός και να μετρά τις συνέπειες της απόφασής του», αναφέρεται στη δήλωση του σουηδικού Εθνικού Γραφείου Υγείας.
Η απόφαση ανταποκρίνεται σε ένα αίτημα για διευκρινίσεις της Σουηδικής Ιατρικής Εταιρείας καθώς υπάρχουν δύο αντικρουόμενες νομικές διατάξεις. Η μια διάταξη επιτρέπει στον ασθενή να αποφασίσει να διακόψει τη θεραπεία, ενώ σύμφωνα με την άλλη, η υποβοηθούμενη αυτοκτονία, όπως για παράδειγμα η αποσύνδεση από τον αναπνευστήρα, αποτελεί πλημμέλημα.
Το αίτημα είχε υποβάλει με επιστολή της που απευθύνεται στο Εθνικό Γραφείο Υγείας –και είδε δημοσιευθεί στον Τύπο- μια 32χρονη γυναίκα, εντελώς παράλυτη και εξαρτώμενη από έναν αναπνευστήρα από την ηλικία των έξι ετών. Ζητούσε να αποσυνδεθεί από το ρεύμα ο αναπνευστήρας. «Δε θέλω να υποφέρω ή να σαπίζω άλλο, ο αναπνευστήρας είναι το μόνο πράγμα που με κρατάει ζωντανή», ανέφερε στην επιστολή της.
«Η επιθυμία μου είναι σαφώς να κλείσει ο αναπνευστήρας κατά τη διάρκεια του ύπνου μου. Κανένας άνθρωπος στον κόσμο δεν μπορεί να πάθει ασφυξία ενώ είναι ξύπνιος χωρίς να πάθει πανικό. Αν θα μπορούσα να το κάνω εγώ, θα το είχα κάνει» , προσθέτει. Μαθαίνοντας την απόφαση του Εθνικού Γραφείου, δήλωσε στην εφημερίδα Expressen ότι είναι πολύ ευτυχής και βρήκε την ειρήνη της ψυχής της.