Άγνωστες πτυχές της ζωής του Ομπάμα βγάζει στο φως νέα βιογραφία του…..
Όταν ένας βραβευμένος δημοσιογράφος και συγγραφέας γράφει τη βιογραφία του μεγαλύτερου σταρ της πολιτικής, η επιτυχία είναι περίπου αναμενόμενη. Το «Η γέφυρα: η ζωή και η άνοδος του Μπαράκ Ομπάμα» κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ χθες και είναι η «ιστορία ενός ανθρώπου που άλλαξε την Αμερική».
«Φέτος ο Μπάρι δουλεύει στη Νέα Υόρκη και προσπαθεί να κάνει οικονομίες για να αλλάξει σπίτι του χρόνου. Απ΄ όσα κατάλαβα στο τηλέφωνο, δουλεύει για μια οργάνωση που συντάσσει εκθέσεις για τις κοινωνικές, οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες του Τρίτου Κόσμου. Φαίνεται ότι μαθαίνει πολλά πράγματα για την οικονομία και τη διεθνή πολιτική.
Πιστεύω ότι αυτές οι γνώσεις θα του φανούν χρήσιμες στο μέλλον». Οταν η Αν Ντάνχαμ, μητέρα του Μπαράκ Ομπάμα, έγραφε το 1983 αυτή την επιστολή στη φίλη της Αλις Ντιούι, δεν μπορούσε να φανταστεί ότι εκείνες οι «γνώσεις» γύρω από την οικονομία και την πολιτική θα χρησίμευαν 25 χρόνια αργότερα στον γιο της να κατακτήσει τον Λευκό Οίκο. Και αυτό είναι μόνο ένα επεισόδιο της «ιστορίας που άλλαξε την Αμερική», όπως γράφει ο βραβευμένος με Πούλιτζερ διευθυντής του περιοδικού «Νew Υorker» Ντέιβιντ Ρέμνικ στη βιογραφία του αμερικανού προέδρου «Η γέφυρα: η ζωή και η άνοδος του Μπαράκ Ομπάμα», η οποία κυκλοφόρησε χθες στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Η ιστορία του Μπαράκ Ομπάμα- γράφει ο Ρέμνικ- είναι η ιστορία ενός παιδιού από λευκή μητέρα και κενυάτη πατέρα που «έγινε αφροαμερικανός μαθαίνοντας».
«Μα τι όνομα είναι το “Μπάρι” για έναν “αδελφό”;», τον είχε ρωτήσει ο Ερικ Μουρ, ένας από τους πρώτους αφροαμερικανούς φίλους του στο Κολέγιο. «Μου απάντησε ότι το κανονικό του όνομα ήταν Μπαράκ. Κι εγώ του είπα: αυτό είναι πραγματικά ένα δυνατό όνομα. Εγώ έτσι θα ήθελα να με φωνάζουν». Είναι τα χρόνια της αλλαγής για έναν νέο από τη Χαβάη που ενδιαφερόταν σχεδόν μόνο για το μπάσκετ.
«Τόνι, φίλε μου», γράφει στον συμφοιτητή του Τόνι Πέτερσον. «Πάρε εκείνο το ευλογημένο πτυχίο της Νομικής. Όταν θα γίνω επαγγελματίας παίκτης του μπάσκετ και κάνω αγωγή στην ομάδα μου για να μου δώσει περισσότερα χρήματα, θα σε φωνάξω».
Η πολιτική μπαίνει στη ζωή του Μπαράκ Ομπάμα με μια αργή διαδικασία. Τον Σεπτέμβριο του 1979 μοιράζεται ένα δωμάτιο στη φοιτητική εστία με έναν λευκό Αμερικανό και έναν Πακιστανό. «Από το στερεοφωνικό του- γράφει ο βιογράφος- ακούγονται οι Β52, οι Specialists, οι Τalking Ηeads, οι Roxy Μusic, οι UΒ40, ο Τζίμι Χέντριξ, ο Μπομπ Μάρλεϊ… Και η τζαζ: Μάιλς Ντέιβις, Τζον Κολτρέιν, Μπίλι Χόλιντεϊ». Ο Μπαράκ κυκλοφορεί με τζιν, χαβανέζικο πουκάμισο και σανδάλια. Στα χείλη του κρέμεται συχνά ένα τσιγάρο.
«Κάπνιζα για να μην παχύνω», δικαιολογείται. Η στροφή αρχίζει στη Νέα Υόρκη.
Με τον φίλο του Φιλ Μπέρνερ νοικιάζει ένα διαμέρισμα στη 109η οδό. «Τριγυρίζει στην πόλη, προσεύχεται σε μια εκκλησία Βαπτιστών, παρακολουθεί μια διάλεξη περί σοσιαλισμού στο Πανεπιστήμιο του Cooper Union, συχνάζει στα υπαίθρια παζάρια των μαύρων στο Χάρλεμ και το Μπρούκλιν».
Και πως γίνεται ο Μπαράκ Ομπάμα; «Ξέρεις- εξομολογείται ο αμερικανός πρόεδρος- μου αρέσει όταν ακούω τους παλιούς μου καθηγητές να λένε: “Ηταν πάντα ένας μεγάλος ηγέτης”. Αλλά αυτό το είδος προορατικότητας χωλαίνει λίγο.
Εγώ το μόνο που ξέρω είναι ότι έρχεται μια φάση στην οποία, για κάποιον λόγο, κάποια πράγματα που μέχρι τότε υπήρχαν μέσα μου- κάποια ερωτήματα για την ταυτότητα, το νόημα των πραγμάτων, τα ζητήματα όχι τόσο της φυλής αλλά της διεθνούς φύσης της καταγωγής μου- άρχισαν να παίρνουν μια συγκεκριμένη κατεύθυνση. Αυτή είναι η περίοδος που μετακομίζω στη Νέα Υόρκη και πηγαίνω στο Κολούμπια, έρχομαι αντιμέτωπος με αυτά τα θέματα, γράφω πολύ, διαβάζω πολύ, κάνω πολλές βόλτες στο Σέντραλ Παρκ. Ίσως ήταν ένας συνδυασμός πραγμάτων: ο θάνατος του πατέρα μου που δεν τον είχα γνωρίσει, η Νέα Υόρκη που γεννά νέες ιδέες… Δύσκολο να το πεις».
Αναδημοσίευση “Τα Νέα”
