Εκατομμύρια Τούρκων έφτασαν ως τις κάλπες του δημοψηφίσματος για να αποφασίσουν σχετικά με μια σειρά άρθρα του Συντάγματος που θα αλλάξουν και θα μετατρέψουν τη χώρα από μια κοινοβουλευτική δημοκρατία σε μια αυστηρά προεδρική. Οι υποστηρικτές των αλλαγών Ερντογάν υποστηρίζουν πως η υπερψήφισή τους θα οδηγήσει σε μια ισχυρή Τουρκία που δεν θα κυβερνάται πλέον από συνασπισμούς κομμάτων και θα φέρει την οικονομική ανάπτυξη.
Οι αντίπαλοι των αλλαγών θεωρούν πως ο Ερντογάν μετατρέπει το καθεστώς από δημοκρατικό σε αυτοκρατορικό ή ακόμα και δικτατορικό και πως η συνταγματική αναθεώρηση θα του δώσει τη δυνατότητα να κυβερνά ως το 2029. Ο “σουλτάνος” δεν έχει χάσει ΠΟΤΕ εκλογές κατά τη διάρκεια της πολιτικής του καριέρας.
Γεννημένος το 1954 σε μια συντηρητική γειτονιά της Κασίμπασα με πατέρα καπετάνιο, ο Ερντογάν μπήκε μικρός στην πολιτική. Αφού σπούδασε στο σχολείο “Imam Hatip”, ένα θρησκευτικό ινστιτούτο και αφού πέρασε μια περίοδο παίζοντας ποδόσφαιρο επαγγελματικά στην τοπική Κασίμπασα, πήγε στο πανεπιστήμιο του Μαρμαρά όπου σπούδασε Διοίκηση Επιχειρήσεων. Αργότερα εντάχθηκε στο Εθνικό Ισλαμιστικό Κόμμα Σωτηρίας και έγινε επικεφαλής της νεολαίας του στην Κωνσταντινούπολη πριν κηρυχθεί παράνομο έπειτα από το στρατιωτικό πραξικόπημα του 1980.
Έπειτα εντάχθηκε στο κόμμα Ευημερίας του Ισλαμιστή πρωθυπουργού Νετσμετίν Ερμπακάν. Ανέβηκε στην ιεραρχία του κόμματος, θέτοντας υποψηφιότητα για δήμαρχος Κωνσταντινούπολης, θέση στην οποία εξελέγη το 1994, πραγματοποιώντας μεταρρυθμίσεις που ανέβασαν το βιοτικό επίπεδο της πόλης. Η δημαρχία του διήρκησε τέσσερα χρόνια, ενώ στο τέλος της θητείας του το κόμμα Ευημερίας κηρύχθηκε αντισυνταγματικό και απαγορεύτηκε.
Φυλακίστηκε το 1999 επειδή απήγγειλε ποίημα, που περιλάμβανε την στροφή “Τα τζαμιά είναι τα οδοφράγματά μας, οι τρούλοι τα κράνη μας, οι μιναρέδες οι ξιφολόγχες μας και οι πιστοί μας στρατιώτες” το οποίο το δικαστήριο θεώρησε προτροπή σε βία. Αφού αποφυλακίστηκε, ίδρυσε το κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης, το οποίο συνέχισε να κερδίζει τις βουλευτικές εκλογές με εκείνον στο “τιμόνι” μέχρι την εκλογή του στην θέση του Προέδρου, το 2014.
Ο Ερντογάν χρησιμοποίησε σοφά τον χρόνο του. Εισήγαγε μεταρρυθμίσεις που μείωσαν τον πληθωρισμό και οδήγησε σε πρωτοφανή οικονομική ανάπτυξη, πραγματοποίησε τεράστια έργα υποδομών, έδωσε βοήθεια στους φτωχούς αλλά και ανέβασε το επίπεδο της περίθαλψης. Η Τουρκία στα χρόνια του έγινε σπουδαία περιφερειακή δύναμη και μπήκε σε διαπραγματεύσεις με την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ακόμα έκανε βήματα προς την λύση του κουρδικού ζητήματος, ξεκινώντας διαπραγματεύσεις με το PKK που κατέληξαν σε μια συμφωνία εκεχειρίας αλλά και άροντας τις απαγορεύσεις που αφορούσαν την κουρδική κουλτούρα και γλώσσα.
Σήμερα η κατάσταση είναι εντελώς διαφορετική. Το PKK έχει γίνει και πάλι επιθετικό, οι τρομοκρατικές επιθέσεις σε όλη την Τουρκία είναι στην ημερήσια διάταξη, ενώ στη χώρα έχει κάνει την εμφάνισή του και το “Ισλαμικό Κράτος”. Ο τουρισμός καταρρέει, ενώ οι σχέσεις με την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι στο χειρότερό τους σημείο. Οι υποστηριζόμενοι από τον Ερντογάν αντάρτες απέτυχαν να ανατρέψουν τον Μπασάρ αλ Άσαντ στη Συρία και σχεδόν 3 εκατομμύρια πρόσφυγες βρίσκουν καταφύγιο στην Τουρκία.
ΠΗΓΗ: guardian.co.uk