Ο Χόμπσμπαουμ πέθανε τα ξημερώματα στο νοσοκομείο Royal Free Hospital του Λονδίνου, όπου νοσηλευόταν με πνευμονία.
«Θα λείψει ιδιαίτερα όχι μόνο στην επί 50 χρόνια σύζυγό του Μαρλέν, τα τρία του παιδιά, τα επτά εγγόνια και δισέγγονα, αλλά και στους πολλούς χιλιάδες αναγνώστες και μαθητές του σε όλο τον κόσμο», αναφέρει μια ανακοίνωση της οικογένειάς του.
Ο Χόμπσμπαουμ γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου από Εβραίους γονείς το 1917. Μεγάλωσε στη Βιένη και πήγε σχολείο στο Βερολίνο κατά τη διάρκεια της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης. Με την άνοδο του Αδόλφου Χίτλερ το 1933 εγκατέλειψε τη Γερμανία για τη Βρετανία.
Σε ηλικία 14 ετών έγινε μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος της Βρετανίας στο οποίο παρέμεινε ως το 1989, ενώ στη συνέχεια συνδέθηκε με το Εργατικό Κόμμα το οποίο επηρέασε σημαντικά τις δεκαετίες του 1980 και 1990.
Αφού σπούδασε στο πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ ξεκίνησε να διδάσκει στο πανεπιστήμιο Μπίρμπεκ του Λονδίνου το 1947. Ο Χόμπσμπαουμ συνεργάστηκε επίσης με τα αμερικανικά πανεπιστήμια Στάνφορντ και MIT, αλλά και με πανεπιστήμια της Γαλλίας και του Μεξικού.
Ο Χόμπσμπαουμ έγινε ιδιαίτερα γνωστός για την τετράτομη ιστορία του για τον 19ο και 20ό αιώνα. Τα βιβλία του «Η εποχή των επαναστάσεων, 1789-1848» (1962), «Η εποχή του κεφαλαίου, 1848-1875» (1975), «Η εποχή των αυτοκρατοριών, 1875-1914» (1987) και «Η εποχή των άκρων: ο σύντομος 20ός αιώνας 1914-1991» (1994) έχουν μεταφραστεί σε 40 γλώσσες.
Εξάλλου στην αυτοβιογραφία του «Συναρπαστικά χρόνια: μια ζωή στον 20ό αιώνα» (2002) περιγράφει τις πιο σημαντικές στιγμές της σύγχρονης ευρωπαϊκής ιστορίας που έζησε ο ίδιος.
Άλλα γνωστά βιβλία του είναι: «Ληστές» (1969), «Η επινόηση της παράδοσης» (1983), «Ξεχωριστοί άνθρωποι» (1998), «Παγκοσμιοποίηση, δημοκρατία και τρομοκρατία» (2007). Ο Χόμπσμπαουμ υπήρξε επίσης ιστορικός της τζαζ και έγραψε το βιβλίο «Η σκηνή της τζαζ» (1989).