Τεχνοκριτικοί θεωρούν βέβαιο ότι τα έργα δε γίνεται να πουληθούν επειδή είναι πασίγνωστα. Όλοι όσοι ρωτήθηκαν από το Γαλλικό Πρακτορείο συμφωνούν: οι κλεμμένοι πίνακες είναι πολύ γνωστοί και δεν θα μπορούσαν ποτέ να πουληθούν.
«Συχνά, μετά την κλοπή γνωστών έργων σκεφτόμαστε ότι έγινε κατά παραγγελία κάποιου τρελού συλλέκτη αλλά κατόπιν αντιλαμβανόμαστε ότι δεν πρόκειται για τέτοια περίπτωση», εξήγησε ο Στεφάν Τεφό, αξιωματικός της μονάδας εντοπισμού έργων τέχνης της Ιντερπόλ.
Ο δήμαρχος του Παρισιού, Μπερτράν Ντελανοέ, παραδέχτηκε ότι στα τέλη Μαρτίου διαπιστώθηκε μερική βλάβη στο σύστημα συναγερμού ενός μέρους του μουσείου. Ο Κριστόφ Ζιράρ, αντιδήμαρχος αρμόδιος για θέματα πολιτισμού, ήρθε όμως να τον διαψεύσει, υποστηρίζοντας ότι ούτε ο δήμος ούτε ο διευθυντής του μουσείου είχαν ενημερωθεί για κάτι τέτοιο.
Όσον αφορά στις έρευνες, παραμένουν στο… σκοτάδι. Οι εικόνες που έχουν καταγραφεί από τις κάμερες του μουσείου είναι κακής ποιότητας και δύσκολα θα δώσουν αξιοποιήσιμα στοιχεία, ανέφερε πηγή προσκείμενη στην έρευνα.
Ο δήμος του Παρισιού εκτιμά ότι η αξία των κλεμμένων έργων εκτιμάται μεταξύ 90-100 εκατομμυρίων ευρώ. Ένα ποσό που θεωρείται «γελοίο» από την τεχνοκριτικό Ανιές Σεβέστρ-Μπαρντέ. Πρόκειται άλλωστε για σημαντικά έργα, μεγάλων ζωγράφων των αρχών του 20ού αιώνα. Η ίδια εκτιμά ότι μόνο το «Περιστέρι» του Πικάσο, έργο του 1911, μπορεί να φτάνει τα 40-50 εκατομμύρια ευρώ. «Θα έλεγα περίπου το ίδιο για ένα έργο του Ματίς. Και ένας Μπρακ του 1906, όπως η «Ελιά κοντά στην Εστάκ» δεν απέχει πολύ», πρόσθεσε. Η «Γυναίκα με βεντάλια» του Μοντιλιάνι θα στοίχιζε “τουλάχιστον 20 εκατομμύρια ευρώ», διαβεβαίωσε.