Οι μπροστινές θέσεις σε ένα αεροπλάνο είναι συνήθως και οι πιο ακριβές. Σε περίπτωση πτώσης του αεροπλάνου, όμως, είναι αυτές που οδηγούν σε ακαριαίο θάνατο, ενώ αντίθετα όσοι κάθονται στις πίσω θέσεις έχουν πολύ μεγαλύτερες πιθανότητες επιβίωσης.
Αυτό διαπίστωσαν ειδικοί που έριξαν ένα Μπόινγκ 727 στην έρημο του Μεξικού για να γυρίσουν ένα επιστημονικό ντοκιμαντέρ για λογαριασμό του βρετανικού τηλεοπτικού σταθμού Channel 4. Οι ειδικοί τοποθέτησαν στο αεροπλάνο, το οποίο μπορεί να μεταφέρει 189 επιβάτες, 24 κάμερες, αισθητήρες κίνησης και κούκλες στις θέσεις των επιβατών. Το πλήρωμα εγκατέλειψε το αεροσκάφος με αλεξίπτωτο σε ύψος 610 μέτρων. Τον έλεγχο του Μπόινγκ ανέλαβε το πλήρωμα ενός Τσέσνα που πετούσε σε κοντινή απόσταση μέσω τηλεκοντρόλ.
Το αεροπλάνο έκανε βουτιά χάνοντας ύψος ίσο με 460 μέτρα το δευτερόλεπτο και έπεσε στο έδαφος με ταχύτητα 225 χιλιομέτρων την ώρα.
Το πρώτο πράγμα που συνέβη ήταν η συντριβή των τροχών προσγείωσης. Μετά αποκολλήθηκε το μπροστινό τμήμα από το υπόλοιπο αεροπλάνο και διαλύθηκε, «σκοτώνοντας» ακαριαία το πλήρωμα στο πιλοτήριο και τους 66 επιβάτες των πρώτων 11 σειρών.
Οι επιβάτες στις επόμενες 5 σειρές δέχτηκαν επιτάχυνση 12 G (12 φορές η επιτάχυνση της βαρύτητας) και το πιθανότερο είναι ότι σκοτώθηκαν.
Πηγαίνοντας όμως προς τα πίσω, η δύναμη αυτή μειώθηκε, πρώτα στα 9 G στο μέσο του αεροσκάφους και τέλος στα 6 G στο πίσω μέρος. Σύμφωνα με τους ειδικούς, οι περισσότεροι από αυτούς τους επιβάτες γλίτωσαν από τη συντριβή.
Υστερα από εννέα δευτερόλεπτα, που κράτησαν αιώνες, το αεροπλάνο σταμάτησε την πορεία του και οι επιστήμονες μπήκαν σε αυτό για να διαπιστώσουν το μέγεθος της καταστροφής.
Βέβαια, σε ένα αληθινό δυστύχημα το πιθανότερο είναι να έπαιρνε φωτιά έπειτα από έκρηξη. Σε αυτή την περίπτωση, πολλοί από τους επιβάτες που είχαν πάρει τη στάση την οποία προτείνουν οι ειδικοί σε περίπτωση κινδύνου (με τα χέρια στο κεφάλι και το κεφάλι στα γόνατα) βρέθηκαν με σπασμένους αστραγάλους, που σημαίνει ότι δεν θα μπορούσαν να διαφύγουν.
Αυτό το εύρημα ξάφνιασε τους επιστήμονες. «Δεν περιμέναμε τους σπασμένους αστραγάλους και τους τραυματισμούς στον αυχένα σε αυτή τη θέση», λέει η Σίνθια Μπιρ, καθηγήτρια Βιοϊατρικής Μηχανικής στο Πανεπιστήμιο Γουέιν Στέιτ.
Πηγή: ΤΑ ΝΕΑ