Ο ντε λα Μαντρίντ, που προερχόταν από το Θεσμικό Επαναστατικό Κόμμα (PRI), είχε απομακρυνθεί από την πολιτική γραμμή του κόμματός του υποστηρίζοντας μεταρρυθμίσεις που όμως δεν στάθηκαν ικανές να μειώσουν την ανεργία και τον τριψήφιο πληθωρισμό κατά τη διάρκεια της θητείας του, από το 1982 μέχρι το 1988. Ένας εκπρόσωπος του κόμματος είπε ότι ο θάνατός του οφείλεται σε επιπλοκές από πνευμονικό εμφύσημα.
Ο πρόεδρος Φελίπε Καλδερόν του συντηρητικού Κόμματος Εθνικής Δράσης (PAN), τόνισε τις “δύσκολες προκλήσεις” που είχε να αντιμετωπίσει ο ντε λα Μαντρίντ.
Το 1985 ο ντε λα Μαντρίντ κλήθηκε να αντιμετωπίσει τις ανυπολόγιστες καταστροφές που άφησε πίσω της η σεισμική δόνηση των 8,1 Ρίχτερ από την οποία έχασαν τη ζωή τους περισσότεροι από 10.000 Μεξικανοί. Εκτός από πλήγμα για την ήδη εύθραυστη οικονομία της χώρας, ο σεισμός χτύπησε και τη δημοτικότητα του προέδρου, επειδή αρχικά απαγόρευσε στο στρατό να συμμετάσχει στις επιχειρήσεις διάσωσης και αρνήθηκε τη διεθνή βοήθεια που του προσφέρθηκε.
“Η περίοδος αυτή ήταν ένα γκρίζο κεφάλαιο στη σύγχρονη ιστορία του Μεξικού, κυρίως λόγω των οικονομικών δυσχερειών της εποχής”, δήλωσε ο Ρικάρντο Εσπινόσα, πολιτικός επιστήμονας στο Αυτόνομο Μητροπολιτικό Πανεπιστήμιο της Πόλης του Μεξικού.
Στα τελευταία χρόνια της θητείας του ο ντε λα Μαντρίντ προώθησε τις ξένες επενδύσεις και την ιδιωτικοποίηση κρατικών εταιρειών. Λόγω της αύξησης του δημοσιονομικού χρέους, έλαβε αμφιλεγόμενα μέτρα λιτότητας, όπως πάγωμα μισθών και απολύσεις χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων. Οι αποφάσεις αυτές αργότερα θεωρήθηκαν υπεύθυνες για την αποδυνάμωση της θέσης του κόμματός του, μολονότι το PRI κέρδισε και τις επόμενες προεδρικές εκλογές, με υποψηφιο τον Κάρλος Σαλίνας ντε Γκορτάρι.