Πάμε λοιπόν απλά να μετρήσουμε τι κερδίσαμε και τι χάσαμε στη Σύνοδο Κορυφής.
Πρώτα από όλα θα ψηφίζουμε ακόμα για θέματα οικονομικής και νομισματικής ένωσης ΕΚΤΟΣ εαν ,σύμφωνα με τα λεγόμενα του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου :«απειλείται η σταθερότητα της ευρωζώνης στο σύνολό της».
Ας δούμε στον καθρέφτη λοιπόν το πρόσωπο της απειλής και να θυμόμαστε πάντα ποιοί μας στοχοποίησαν,δηλαδή η Γερμανία και η Γαλλία.
Κερδίζουμε επίσης,εμμέσως πλην σαφώς,από την ισχυροποίηση του Ευρώ αφού συστήνεται,μετά το ελληνικό πάθημα,ευρωπαικός μηχανισμός στήριξης,για τον οποίο θα απαιτηθεί περιορισμένη τροποποίηση της συνθήκης της Λισσαβώνας.Αξιωματούχοι από τις Βρυξέλλες λένε πως η ευρωζώνη θα κατέρρεε άμεσα χωρίς αυτόν τον μηχανισμό.
Πάμε τώρα στα γκόλ που φάγαμε και δεν είναι λίγα.
Έχοντας πάντα κατά νου ότι είμαστε δαχτυλοδειχτούμενοι,θα υποστούμε στενότερο έλεγχο στον προυπολογισμό μας.
Θα δεχθούμε κυρώσεις,θολές ακόμα,για τα ελλείμματα και τα χρέη μας.
Επίσης μην υποτιμούμε την εντολή ουσιαστικά που πήρε ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Χέρμαν Βαν Ρόμπαϊ,και βγαίνει στη ”γύρα”,για να το πούμε απλά,για να συζητήσει με όλα τα κράτη-μέλη σχετικά με την «περιορισμένη αλλαγή της συνθήκης».
Δηλαδή η Δαμόκλειος σπάθη είναι ακόμα από επάνω μας αφού το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, τονίζει ότι θα επανέλθει σε αυτό το ζήτημα το Δεκέμβριο.
Έτσι ίσως να εξηγείται η αυστηρή εικόνα του Γ.Παπανδρέου μετά το τέλος της συνόδου,που δεν
προχώρησε στις συνηθισμένες για τους έλληνες πολιτικούς θριαμβολογίες.
Οι Γερμανοί από την άλλη εμφανίζουν ως θριαμβεύτρια την Μέρκελ και ας μην πέρασαν εξ ολοκλήρου οι σκληρές θέσεις της περί άμεσης στέρησης του δικαιώματος της ψήφου.Γιατί πολύ απλά και τη σχετική κουβέντα την ξεκίνησε και το ”όπλο” το έβαλε σε περίοπτη θέση πάνω στο κοινοτικό τραπέζι.