Τη φρικιαστική ιστορία έφερε στο φως ιστορικός της ιατρικής, που ετοιμάζεται μάλιστα να εκδώσει βιβλίο. Σύμφωνα με τον Γέσπερ Βάτσι Κραγκ σκοπός των επεμβάσεων αυτών δεν ήταν να θεραπευτούν οι ασθενείς, μεταξύ των οποίων ήταν και πολλά παιδιά, αλλά αλλά να τους ηρεμήσουν. «Δηλαδή να βελτιώσουν την κατάστασή τους. Τα αποτελέσματα των εγχειρήσεων δεν ήταν γενικά καλά και ορισμένοι, το 7,6% των ασθενών, δεν επέζησαν», αποκάλυψε.
Το βιβλίο του Κραγκ στηρίζεται στις αναλύσεις ιατρικών φακέλων ασθενών. «Αυτό που συνέβη στους κόλπους των ανθρώπων με νοητική υστέρηση ήταν στην πραγματικότητα χειρότερο από αυτό που συνέβη στην ψυχιατρική. Σε πολλές εγχειρήσεις που είχαν γίνει σε παιδιά ήδη από την ηλικία των 6 ετών, μολονότι ο εγκέφαλός τους δεν είχε ακόμη αναπτυχθεί τελείως», δήλωσε.
Από το 1947 ως το 1983, όταν απαγορεύτηκε η λοβοτομή στη Δανία, περίπου 4.500 Δανοί είχαν υποβληθεί στην επέμβαση αυτή, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία. Ωστόσο μέχρι σήμερα δεν ήταν γνωστό ότι μεταξύ αυτών που υποβλήθηκαν σε λοβοτομή υπήρχαν και άνθρωποι με νοητική υστέρηση.
Στην πραγματικότητα περισσότεροι από 300 άνθρωποι με νοητική υστέρηση υποβλήθηκαν σε λοβοτομή κατά τη συγκεκριμένη περίοδο στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο της Κοπεγχάγης, το Rigshospitalet, και στο Kommunehospitalet του Όρχους, δεύτερης πόλης της χώρας, σημείωσε ο Κραγκ.