Η Γαλλία είναι ένας από τους σθεναρότερους υποστηρικτές μιας τραπεζικής ένωσης και –με δεδομένη την έκθεσή της στο χρέος των κρατών που αντιμετωπίζουν τα μεγαλύτερα προβλήματα– της άμεσης ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών με κεφάλαια από τα ευρωπαϊκά ταμεία “διάσωσης”.
“Νομίζω ότι οι Γάλλοι πιέζουν να γίνει αυτό για έναν απλό λόγο: Γνωρίζουν πάρα πολύ καλά ότι έπονται. Είναι μετά την Ιταλία”, σχολίασε ο Νίκολας Σπάιρο, επικεφαλής της εταιρίας συμβούλων Spiro Sovereign Strategy.
Μετά τις κρίσεις χρέους στην Ελλάδα, την Ιρλανδία και την Πορτογαλία, που συνήψαν δανειακές συμβάσεις με την ΕΕ, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ. Η Ισπανία ζήτησε ευρωπαϊκό δανεισμό για τις τράπεζές της, πράγμα που αναμένεται να κάνει και η Κύπρος. Η Ιταλία στο μεταξύ βλέπει τα επιτόκια δανεισμού της από τις αγορές να αυξάνονται σε επικίνδυνα υψηλά επίπεδα.
Θέλοντας να σταματήσει τη χιονοστιβάδα, ο νέος πρόεδρος της Γαλλίας Φρανσουά Ολάντ πρότεινε μια σειρά μέτρων για την αποτροπή της μετάδοσης της κρίσης, ορισμένα από τα οποία τον φέρνουν απέναντι στη Γερμανία. Προς το παρόν οι αγορές δίνουν στη Γαλλία το ‘πλεονέκτημα της αμφιβολίας̕, ρίχνοντας τα επιτόκια του γαλλικού χρέους σε ιστορικά χαμηλά, αφού συνεχίζουν να το θεωρούν ασφαλές, αν και τα επιτόκια είναι αρκετά υψηλότερα από αυτά της Γερμανίας.
Ωστόσο τα γαλλικά δημοσιονομικά δεν θεωρούνται παραπλήσια με εκείνα της Γερμανίας (χρέος 90% του ΑΕΠ), ενώ οι τράπεζές της έχουν μεγάλη έκθεση στο χρέος της Ελλάδας και της Ισπανίας. “Είναι σαφές ότι η πίεση από την κρίση χρέους θα πλήξει τη Γαλλία και άλλες χώρες [με αξιολόγηση] AAA εάν δεν υπάρξει σημαντική πρόοδος στην αμοιβαιοποίηση των κινδύνων”, ανέφερε ο Μισέλ Μαρτίνες, επικεφαλής οικονομολόγος της Société Générale για τη Γαλλία.
Τα κόστη δανεισμού της Ισπανίας και της Ιταλίας μειώθηκαν ελαφρά, λόγω των προσδοκιών πως στη σύνοδο κορυφής της ΕΕ αυτή την εβδομάδα θα υπάρξει μια νέα προσέγγιση για την αντιμετώπιση της κρίσης. Αλλά εάν δεν υπάρξει σημαντική πρόοδος, η Μαδρίτη και η Ρώμη αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο η αναχρηματοδότησή τους να γίνει μη βιώσιμη και να χρειαστούν έκτακτο δανεισμό από τα ευρωπαϊκά ταμεία.
Ο Ολάντ και η κυβέρνησή του υποστηρίζουν την τραπεζική ένωση, με μια κεντρική αρχή επιτήρησης, κοινή εγγυοδοσία στις καταθέσεις και ένα ταμείο για την αντιμετώπιση πτωχεύσεων τραπεζών στην ΕΕ. Ταυτόχρονα, όμως, το Παρίσι πιέζει να υπάρξουν αμεσότερες λύσεις για την προστασία των τραπεζών από τους οικονομικούς κινδύνους οι οποίοι σχετίζονται με το κρατικό χρέος των νότιων χωρών. Ο Ολάντ τάσσεται υπέρ της χρήσης του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΕΤΧΣ) και του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ΕΜΣ) απευθείας για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, αλλά αυτό συναντά την αντίθεση της Γερμανίας.
Οι οίκοι αξιολόγησης έχουν προειδοποιήσει επανειλημμένα ότι η προοπτική το Παρίσι να αναγκάσει να διασώσει τις γαλλικές τράπεζες θα αποτελέσει έναν παράγοντα που θα επηρεάσει το αξιόχρεο της χώρας, που ο Standard and Poor’s ήδη υποβάθμισε τον Ιανουάριο μια βαθμίδα από το AAA.
Ο Egan-Jones, ένας μικρότερος οίκος ο οποίος έχει αποκτήσει φήμη προβαίνοντας σε επιθετικότερες υποβαθμίσεις από τους ανταγωνιστές του, υποβάθμισε τη Γαλλία σε BBB+ αυτό το μήνα, εν μέρει λόγω των ανησυχιών ότι το Παρίσι ενδέχεται να αναγκαστεί να “διασώσει” γαλλικές τράπεζες.
Ο οίκος Moody’s στο μεταξύ υποβάθμισε τις BNP Paribas, Société Générale και Credit Agricole, όπως και άλλες μεγάλες διεθνείς τράπεζες, λέγοντας ότι είναι πλέον ασαφές το σε ποιο βαθμό η κυβέρνηση είναι έτοιμη να τις υποστηρίξει.