Η πρώτη επίσηµη ιστορία της ΜΙ6 κυκλοφόρησε χθες και αποκαλύπτει ότι η βρετανική υπηρεσία κατασκοπείας είχε δράση αντάξια αυτής του µυθιστορηµατικού Τζέιµς Μποντ.
«Οι πραγµατικοί Τζέιµς Μποντ είναι πιο ενδιαφέροντες από τον φανταστικό Τζέιµς Μποντ», λέει ο Κιθ Τζέφρι, ο συγγραφέας του βιβλίου. «Είναι άνδρες και γυναίκες. Είναι πραγµατικοί άνθρωποι. Εχουν πραγµατικές αδυναµίες και πραγµατικό θάρρος».
Ο Τζέφρι είναι ιστορικός στο Queens University του Μπέλφαστ και είχε πρόσβαση σε µέχρι τώρα απόρρητους φακέλους του αρχείου της ΜΙ6, µιας υπηρεσίας την ύπαρξη της οποίας η Βρετανία παραδέχθηκε επισήµως µόλις στη δεκαετία του 1990. Γράφει για πρόσωπα όπως ο Ουίλφρεντ «Μπίφι» Ντάντερντεϊλ, ένας ρωσόφωνος πράκτορας της ΜΙ6 που δρούσε στον Μεσοπόλεµο στο Παρίσι και «ήταν γνωστός για την αδυναµία του στα ωραία κορίτσια και τα γρήγορα αυτοκίνητα». Ηταν φίλος του Ιαν Φλέµινγκ, του δηµιουργού του Τζέιµς Μποντ, για τον χαρακτήρα του οποίου είναι πιθανό να χρησίµευσε ως πρότυπο. Σε µεγάλη ηλικία, έλεγε πως αναγνωρίζει στις ιστορίες του 007 τα δικά του κατορθώµατα.
Είναι επίσης ο Ντάντλι Κλαρκ, ένας βρετανός πράκτορας που συνελήφθη το 1941 στη Μαδρίτη «ντυµένος γυναίκα σε µια µπρασερί». Οι ισπανικές φασιστικές αρχές µπερδεύτηκαν. Δεν ήξεραν αν πρόκειται για κατάσκοπο ή απλώς για τραβεστί και στο τέλος τον απελευθέρωσαν. Είναι ακόµη ο πράκτορας Πίτερ Ταζελάαρ, ο οποίος βγήκε σε µια παραλία στην Ολλανδία δίπλα σ ένα καζίνο µια νύχτα στη διάρκεια του Β Παγκοσµίου Πολέµου «ντυµένος κανονικά µε το σµόκιν του και µυρίζοντας αλκοόλ, καθώς είχε φορέσει µια ειδικά σχεδιασµένη λαστιχένια στολή για να µείνει στεγνός».
Το βιβλίο, τη συγγραφή του οποίου είχε παραγγείλει στον ιστορικό ο πρώην αρχηγός της ΜΙ6 Τζον Σκάρλετ, αφηγείται την ιστορία της υπηρεσίας από την ίδρυσή της, το 1909, έως το 1949. Αποκαλύπτει πως µεταξύ των πρακτόρων της ήταν οι συγγραφείς Σόµερσετ Μοµ, Γκράχαµ Γκριν και Αρθουρ Ράνσοµ, ο οποίος ήταν κατάσκοπος στην ΕΣΣΔ και η ερωµένη του ήταν η γραµµατέας του Τρότσκι. Καταρρίπτει µερικούς µύθους (οι πράκτορες της ΜΙ6 δεν είχαν «άδεια να σκοτώνουν»…), όµως µερικές από τις αποκαλύψεις του είναι ευαίσθητες ακόµη και σήµερα.
Οπως για παράδειγµα η περιγραφή µιας επιχείρησης, κατά την οποία βρετανοί πράκτορες ανατίναξαν πλοία σε ιταλικά λιµάνια για να αποτρέψουν εβραίους πρόσφυγες να µεταβούν στην Παλαιστίνη, που ήταν τότε υπό βρετανικό έλεγχο.