Μπορείς να σκεφτείς μια αστεία στιγμή σου, ως μικρό κορίτσι; Κάτι που όποτε το ανακαλείς στη μνήμη σου γελάς;
Όλες οι αναμνήσεις που έχω από την παιδική μου ηλικία με κάνουν να χαμογελώ… Ήμουν ένα χαρούμενο κορίτσι, γελαστό και ολίγον «καραγκιοζάκι», θα έλεγα. Φορούσα στα μαλλιά μου τα πιο περίεργα κοκαλάκια, έκανα τις πιο αστείες γκριμάτσες και ανέβαινα πάνω στην καρέκλα για να παρουσιάσω κανονικότατο σόου, φορώντας φαρδιές φόρμες της μαμάς και μεγάλα καπέλα του μπαμπά. Μεγάλες στιγμές, σου λέω. Ήθελα να τους κάνω όλους να γελάνε. Δε μου άρεσε να βλέπω στενοχωρημένους τους δικούς μου. Κι αυτό το έχω ακόμη και σήμερα. Δεν ανεβαίνω, βέβαια, σε καρέκλες, αλλά κάνω τα πάντα για να μεταδώσω λίγη αισιοδοξία στους γύρω μου.
Διάβασε περισσότερα και δες φωτογραφίες στο TLIFE