Η ιστορία μου είναι πολύ μπερδεμένη…
Πριν δύο χρόνια έκανα μια σχέση η οποία κράτησε περίπου ένα χρόνο και κάτι μήνες. Ήταν μια έντονη σχέση. Σχεδόν μισός χρόνος πέρασε με τσακωμούς και στενοχώριες. Είχαμε γίνει θέμα σχολιασμού, ώσπου κάποια στιγμή έληξε άδοξα.
Να σημειώσω πως δεν είχαμε προβλήματα. Δεν είχε βαρεθεί ο ένας τον άλλον. Απλά εγώ πάντα φρόντιζα να βρίσκω παιδικούς λόγους να μαλώνω και να φτάνουν τα πράγματα στο απροχώρητο.
Πριν μισό χρόνο λοιπόν γνώρισα ένα παιδί κι έκανα σχέση μαζί του. Ήταν μια σχέση ήρεμη. Με έκανε να νιώθω ασφάλεια.
Ένα άτυχο γεγονός όμως του πρώην μου άλλαξε όλα τα δεδομένα μου. Ο ξαφνικός χαμός ενός από τους γονείς του μας έφερε και πάλι κοντά. Βρεθήκαμε, θυμηθήκαμε τα παλιά κι εγώ πήρα την απόφαση να χωρίσω με τη σχέση μου γιατί δεν γινόταν να κοροϊδεύω έναν άνθρωπο έτσι.
Ο πρώην μου όμως μου ξεκαθάρισε πως δεν μπορεί με αυτά που περνάει να κάνει σχέση. Με αγαπάει, αλλά δεν μπορεί να δώσει. Θέλει να βρισκόμαστε, να βγαίνουμε, αλλά όχι σχέση.
Εγώ γιατί το βρίσκω πολύ υποτιμητικό για τον εαυτό μου; Δεν είμαι καμιά του δρόμου για να έχω αυτού του είδους τη σχέση. Να τονίσω πως δεν θέλει να γνωρίζουν οι γύρω για εμάς, γιατί όπως λέει ντρέπεται για μένα που για κάποια περίοδο έβγαινα με όποιους να’ναι.
Όντως το έκανα, αλλά μόνο και μόνο για να τον κάνω να με προσέξει, για να νιώσω κι εγώ ικανοποίηση. Έτσι νόμιζα.
Να επισημάνω επίσης πως φέτος πέρασα σε μια σχολή η οποία δεν ήταν αυτό που ήθελα και δεν έχω με τι να ασχοληθώ και γατζώνομαι πάνω του, πράγμα πολύ άσχημο. Τι να κάνω;
Επίσης, πως να συμπεριφερθώ που έχασε έναν δικό του άνθρωπο; Μου λέει πως δεν τον σέβομαι και κοιτάω τον εαυτό μου. Δεν είναι έτσι. Τον πονάω πάρα πολύ. Θέλω όμως να βρω μια λύση επειγόντως.
Ήταν λάθος που άφησα τη σχέση μου και μπήκα πάλι σε μπελάδες;
Μαρίνα