Η ηθοποιός είχε γίνει σύμβολο του δύσκολου αγώνα κατά της νόσου του Αλτζχάιμερ, όταν δέχτηκε να πάρει μέρος στο ντοκιμαντέρ με τίτλο “Ainsi va la vie” (“Ετσι είναι η Ζωή”) του Νικολά Μπολιέ, το 2007 με θέμα την ασθένειά της.
Γεννημένη στις 25 Οκτωβρίου 1931, η Ζιραρντό φοίτησε αρχικά σε σχολή νοσοκόμων, πριν παρακολουθήσει μαθήματα ηθοποιίας. Το 1954 εντάχθηκε στο δυναμικό της Κομεντί Φρανσέζ από όπου αποχώρησε τρία χρόνια αργότερα.
Το νεμπούτο της στον κινηματογράφο έγινε το 1955 στην ταινία “Δεκατρείς στο Τραπέζι του Αντρέ Υνεμπέλ. Αμέσως μετά άρχισε η συνεργασία της με τον Λουκίνο Βισκόντι με αποκορύφωνα τον ρόλο της πόρνης Νάντια στην ταινία “Ο Ρόκο και τα Αδέλφια του”, στο πλευρό του Αλέν Ντελόν και του Ρενάτο Σαλβατόρε, με τον οποίο παντρεύτηκε και απέκτησε την κόρη της Τζούλια.
Από το 1960 ως το 1980 έπαιξε σε 120 ταινίες, ανάμεσά τους οι “Ο Ντίλινγκερ Πέθανε” του Μάρκο Φερέρι και “Vivre pour Vivre” (Ζήσε για τη Ζωή) του Κλοντ Λελούς, με κοστούμια του Ιβ Σεν Λοράν. Με τον διάσημο σκηνοθέτη ξανασυνεργάστηκε πολλά χρόνια αργότερα-το 1996-στους “Αθλιους”.
“Δεν ήταν μόνο μια αξέχαστη μορφή του γαλλικού σινεμά τα τελευταία πενήντα χρόνια, αλλά μια ηθοποιός που φώτισε όλη την Ευρώπη”, τόνισε ο γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί.
Για τον Λελούς η Ανί Ζιραρντό ήταν “μια εξαιρετική γυναίκα τόσο μπροστά όσο και πίσω από την κάμερα”.
Τελευταία εμφάνιση της ηθοποιού στη μεγάλη οθόνη ήταν το 2002 όταν ενσάρκωσε την αυταρχική μητέρα της Ιζαμπέλ Ιπερ στην ταινία του Μίκαελ Χάνεκε “Η Δασκάλα του Πιάνου”.