Η δασκάλα του ”Νησιού” κυρία Κρουσταλλάκη, ή αλλιώς η γλυκιά ηθοποιός, Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου, που έζησε για δέκα χρόνια στη Γαλλία, δεν έχει δώσει ποτέ πληροφορίες γύρω από την προσωπική της ζωή και που αυτό το διάστημα θα συμμετέχει στην επετειακή παράσταση ”Μικρά Διονύσια” του κρατικού θεάτρου βορείου Ελλάδος, σε συνέντευξη που έδωσε στο ”ΕΓΩ!” μιλά αρχικά για τα συναισθήματά της, που βρίσκεται στην συγκεκριμένη παραγωγή και περιοχή.
”Χαίρομαι πάρα πολύ γι’ αυτό. Είναι η δεύτερη φορά που δουλεύω στο ΚΘΒΕ. Βέβαια, είχα πολλά χρόνια να ανέβω, από το 1997. Μου αρέσει εδώ, γιατί τα πράγματα είναι πολύ πιο ανθρώπινα. Μη ζηλεύετε εμάς που ζούμε στην Αθήνα. Κάθε βράδυ που μπαίνω στο σπίτι μου στα Πατήσια, λέω ”δόξα τω Θεώ”. Η κατάσταση είναι απελπιστική. Ας πάμε όμως, στα ευχάριστα που είναι η παράστασή μας.”
Αγαπάει τους νέους της ρόλους, της Κασσάνδρας και της Κλυταιμνήστρας, ασχέτως του αν η μία ήταν φόνισσα
”Το ρόλο που ερμηνεύεις πρέπει να τον υπερασπιστείς. Ο θεατής διαμορφώνει τη δική του άποψη. Όσο ακραίος και να είναι ένας ρόλος, εγώ παίζω από την πλευρά του. Ναι, η Κλυταιμνήστρα διαπράττει φόνο, αλλά για μένα έχει δίκιο. Από την άλλη, τα κείμενα είναι τόσο μεγάλα, που ο λόγος των τραγικών μας ποιητών υπερασπίζεται αυτά τα πρόσωπα από μόνος του.”
Το ίδιο ισχύει και για την ”Χριστίνα Κρουσταλλάκη”…
”Για μένα, βλέποντας με τα δικά της μάτια, ενός ανθρώπου πολύ ταλαιπωρημένου και καχύποπτου για όλους και για όλα, έχει δίκιο να μισεί την Ελένη, καθώς της παίρνει τη θέση της δασκάλας στο σχολείο, τη μοναδική ταυτότητα που είχε.”
”Αγανακτισμένοι”…
”Είμαι πολύ θυμωμένη. Όλοι αυτοί που μας κυβέρνησαν μέχρι τώρα ούτε βουλευτές δεν θα έπρεπε να ξαναβγούν. Πήγα στις συγκεντρώσεις των ”Αγανακτισμένων”. Εύχομαι πάντως, τα κατσαρόλια, οι διαμαρτυρίες, τα λέιζερ των ”Αγανακτισμένων” να μην μεταμφιεστούν στις εκλογές σε σημαιάκια κομματικών παρατάξεων, γιατί θα είμαστε και πάλι άξιοι της μοίρας μας.”