Η Ζέτα Μακρυπούλια, εξομολογείται: ”Δεν πάω κάθε Κυριακή στην εκκλησία και, λυπάμαι που θα το πω, αλλά νιώθω απέραντη γαλήνη όταν δεν έχει κόσμο ο ναός. Νιώθω ηρεμία και αντιλαμβάνομαι αγιότητα μες στην απόλυτη ησυχία. Έχω να θυμάμαι από τα παιδικά μου χρόνια λειτουργίες στην εκκλησία, στο χωριό μου, όλο κατάνυξη. Εδώ στην Αθήνα το ‘χασα και οι λειτουργίες πολλές φορές μου φέρνουν άγχος.”
Μιλά για όλα όσα δεν ξέραμε για εκείνη και σε συνέντευξη που έδωσε στο περιοδικό ”Down Town”, η Ζέτα δηλώνει σχετικά με το ”σταριλίκι”:
”…Προσωπικά συνεχίζω να δουλεύω σκληρά, με επιμονή και δεν ξέρω πόσο εντός πραγματικότητας είναι να μιλάμε σε μια Ελλάδα που αγωνιά, που καταρρέει, που απελπίζεται, για σταρ και τέτοια. Και επειδή έχω βγει από νωρίς, από μικρή, σ’ αυτή τη δουλειά, διατηρώ πάντα την αίσθηση της επικινδυνότητάς της και της περιστασιακότητάς της… Συνειδητοποίησα πως ήμουν πολύ προσεκτική από μικρή. Δεν έλεγα ”ας παίξω κι ας πέσω”. Σκεφτόμουν πάντα μη χτυπήσω και κάνω ράμματα. Ίσως όλα να έχουν να κάνουν. Ίσως να μην γεννήθηκα με άγνοια κινδύνου.”