”Δεν μου αρέσει να ερμηνεύω τον Ανδρέα. Ωστόσο, μελετώντας το έργο του κι έχοντας ζήσει 10 χρόνια κοντά στον ηγέτη, αλλά και στον άνθρωπο Ανδρέα Παπανδρέου, είμαι σίγουρη ότι δεν θα είχε αφήσει να εξελιχθούν τα πράγματα με αυτόν τον τραγικό, για όλους τους Έλληνες, τρόπο. Και με την οδυνηρή τροπή που έχουν πάρει πια οι καταστάσεις στη χώρα μας, είμαι βέβαιη ότι μόνο ένας Ανδρέας Παπανδρέου θα μπορούσε σήμερα να σώσει την Ελλάδα. Αλλά δυστυχώς, δεν υπάρχει πια”, δηλώνει η Δήμητρα Παπανδρέου στο ”People” και στη συνέχεια μιλά για το αίσθημα παραγκωνισμού που νιώθει από το κόμμα που εκείνος δημιούργησε, τους πολιτικούς του φίλους και τα παιδιά του:
”Είναι φανερό ότι είμαι για τους περισσότερους ένα ανεπιθύμητο πρόσωπο, persona non grata. Γιατί εγώ υπήρξα ένας άνθρωπος που ήταν εμπόδιο στις εξελίξεις. Ο Ανδρέας θα έπρεπε να είχε φύγει πολύ νωρίτερα από την πολιτική σκηνή, αλλά και από τη ζωή. Δεν έφυγε τότε που υπολόγιζαν κάποιοι από εκείνους που μου αναφέρατε – όλοι ξέρουν ποιοι είναι. Γιατί μια απλή, αλλά και δυναμική γυναίκα, όπως ήμουν εγώ, τον κράτησε περισσότερο καιρό ζωντανό, μονάχα με την αγάπη της. Επειδή λοιπόν, όλοι ήθελαν τον Ανδρέα πεθαμένο, χρέωσαν σε μένα όσα παραπάνω χρόνια έζησε. Η τεράστια όμως, αγάπη, που έδωσα στον Ανδρέα ήταν τελικά κίνητρο ζωής για εκείνον.”
Επιπλέον, αποκαλύπτει ότι ο κύκλος των δύο μεγάλων κομμάτων έχει τελειώσει και η ανοχή του κόσμου έχει πλέον εξαντληθεί -κατά τα δικά της πιστεύω- και παραδέχεται ότι θα ήθελε να έχει ένα παιδί με τον Ανδρέα, αλλά δεν το επιδίωξαν όσο ήταν μαζί… ”Ήταν οι καταστάσεις τέτοιες που δεν το επέτρεψαν: αρρώστιες, νοσοκομεία, δίκες, αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις, πρωθυπουργία, έντονη δουλειά. Η φροντίδα ενός τέτοιου ανθρώπου δεν ήταν καθόλου, μα καθόλου, εύκολη υπόθεση”, λέει η ίδια χαρακτηριστικά.
Τα πρωτοσέλιδα από τις προσωπικές της στιγμές…
”Έκλαψα πολύ γι αυτά. Ήταν πολύ οδυνηρό. Πας σήμερα σε μια παραλία και βλέπεις πολλές κοπέλες γυμνόστηθες να κάνουν μπάνιο και να τ’ απολαμβάνουν. Κάποτε λοιπόν, ήμουν κι εγώ μία από αυτές τις κοπέλες. Πού να ήξερα όμως, ότι αυτό που χαιρόμουν εγώ κάποια χρόνια πριν ανυποψίαστη, θα κρεμόταν με μανταλάκια στα περίπτερα για να το λοιδορεί όλη η Ελλάδα και όχι μόνο; Γιατί δεν ήμουν πια ”η Δήμητρα, η υπάλληλος της Ολυμπιακής”, ήμουν ”η σύζυγος του Πρωθυπουργού”. Ο Θεός ας τους κρίνει όλους αυτούς. Στη ζωή μου και μισήθηκα και αγαπήθηκα. Πολύ. Δεν μετανιώνων όμως για τίποτα.”