Για το θάνατο της αδελφής της από καρκίνο και τα σημάδια που άφησε στη ζωή της, τις στιγμές που την ένιωθε δίπλα της, την επιλογή της να γίνει ανύπαντρη μητέρα, το ρατσισμός που βίωσε, αλλά και τα πολύ δύσκολα τελευταία δύο χρόνια μίλησε η ηθοποιός Πέννυ Σταθάκη.
“Πρώτη φορά έκλαψα στη ζωή μου σε ηλικία επτά χρόνων, όταν έχασα τη μικρή μου αδελφή. Ηταν ένα χρόνο μικρότερη. Πέθανε δίπλα μου από υπερβολική αιμορραγία από τη μύτη της. Είχε καρκίνο. Οι γονείς την έφερναν πολύ συχνά στην Αθήνα προκειμένου να της κάνουν μεταγγίσεις και παρακεντήσεις στο Παίδων. Τότε οι γιατροί έκαναν ακόμα πειράματα στα παιδιά με μεσογειακή αναιμία. Κοιμόμασταν μαζί στο ίδιο κρεβάτι. Κάθε φορά που αιμορραγούσε την έπαιρναν και την έφερναν στην Αθήνα, γιατί εμείς μεγαλώσαμε στη Λακωνία. Όταν πέθανε, είχε τη μεγαλύτερη αιμορραγία. Πλημμύρησε από αίμα και ξεψύχησε στο μαξιλάρι δίπλα μου. Αυτό με σημάδεψε σε όλη μου τη ζωή. Μεγάλωσα σε μια οικογένεια που η μάνα αναζητούσε το χαμένο παιδί της για πολλά χρόνια, μέχρι να γεννήσει τα τρία αδέλφια μου και να επέλθει μια σχετική ισορροπία στην οικογένεια. Ένιωθα υπεύθυνη, επειδή ήμουν η μεγαλύτερη…”, εξομολογήθηκε στην “Espresso”.
Διάβασε στο TLIFE όλα όσα αποκάλυψε για τη ζωή της και τις δύσκολες ώρες που πέρασε