Ήταν η μέρα που σηματοδότησε τον ερχομό ενός κορυφαίου καλλιτέχνη που ξεπέρασε κάθε φυλετικό και κοινωνικό όριο, αφού κατάφερε με τη μουσική του να αγγίξει τις καρδιές του κοινού.
Με αφορμή λοιπόν τα 66 χρόνια από τη γέννηση του ξεχωριστού καλλιτέχνη της ρέγγε μουσικής σκηνής, διοργανώνεται ένα μουσικό φεστιβάλ σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη με τη συμμετοχή πολλών ξένων και ελληνικών reggae συγκροτημάτων, προς τιμή του αξέχαστου τραγουδιστή, όπως γίνεται κάθε χρόνο σε διάφορες πόλεις του κόσμου.
Δύο βραδιές γεμάτες από τη μουσική και τα μηνύματα του Τζαμαϊκανού ηγέτη της reggae, την Παρασκευή 11 Φεβρουαρίου στο Κέντρο Πολιτισμού Ελληνικός Κόσμος, στην Αθήνα, και το Σάββατο 12 Φεβρουαρίου στο Block 33, στη Θεσσαλονίκη.
Μέρος των εσόδων και των δύο εκδηλώσεων θα διατεθεί για την ενίσχυση την οργάνωσης «Κιβωτός του Κόσμου».
Στις δύο συναυλίες θα κάνουν την εμφάνιση τους σπουδαία ονόματα της διεθνούς reggae -και όχι μόνο- σκηνής όπως οι Little Roy Prince, Jahcoustix, Prince Malachi, Ras Daniel Ray, Roots Rocket Sound καθώς κι οι δικοί μας Stefanatty (One Drop Forward), Σταύρος Νταντούς, Fundracar (acoustic), Ska Bangies (acoustic). Επιπλέον, θα συμμετάσχουν σπουδαίοι Έλληνες μουσικοί ως special guests όπως οι Λεωνίδας Μπαλάφας, Πάνος Μουζουράκης, Joanna Drigo, Μάρω Μαρκέλλου, Σοφία Μάνου, Κύριος Κ που κι αυτοί με τη σειρά τους θα καταθέσουν το σεβασμό τους στον πρόωρα χαμένο τραγουδιστή.
Προερχόμενος από λευκό πατέρα και μαύρη μητέρα, ο Bob Marley, αναγκάστηκε από μικρός να μάθει τη σκληρή πλευρά της ζωής , αφού δεν ήταν λίγες οι φορές που αναγκάστηκε να έρθει αντιμέτωπος με φυλετικά σχόλια.
Ο ίδιος ερωτώμενος πολλές φορές για την καταγωγή του, απαντούσε πως δεν έπαιρνε την πλευρά κανενός, παρά μόνο του Θεού που τον έπλασε και προέρχεται από δύο φυλές, τη λευκή και τη μαύρη.
Η ενασχόληση του με τη μουσική, τον ελεύθερό του χρόνο και η διακοπή του σχολείου στα δεκατέσσερά του, τον έφεραν σε επαφή με τον τραγουδιστή Bunny Livingston με τον οποίο πραγματοποίησαν την ηχογράφηση των δύο πρώτων singles του, το 1962, αλλά και τη δημιουργία του συγκροτήματός του έναν χρόνο αργότερα, τους “The Teenagers”. Λίγο καιρό αργότερα, το συγκρότημα, άλλαξε εκ νέου το όνομα του, και ως “The Wailers” προχώρησαν στην ηχογράφηση πολλών δίσκων.
Μέσα στο 1968 και το 1972, ο Μπομπ και σύζυγός του Ρίτα, ο Peter McIntosh και ο Bunny Livingston αναδημιούργησαν μερικά παλιά τραγούδια με την JAD Records στο Κίνγκστον και στο Λονδίνο σε μια προσπάθεια τους να διαφημίσουν τον «ήχο» των Wailers . Το πρώτο άλμπουμ των The Wailers, ονόματι Catch A Fire, κυκλοφόρησε παγκοσμίως το 1973 και είχε θετική απήχηση. Ακολούθησε ένα χρόνο αργότερα το Burnin’, που συμπεριελάμβανε τα τραγούδια “Get Up, Stand Up” και “I Shot The Sheriff”. Ο Έρικ Κλάπτον επιμελήθηκε το “I Shot The Sheriff” σε μια έκδοση πιο φιλική προς τα ακούσματα της εποχής, ενισχύοντας έτσι το διεθνές προφίλ του Μάρλεϊ.
Οι The Wailers διαλύθηκαν το 1974 και το κάθε μέλος ακολούθησε σόλο καριέρα ενώ ο ίδιος συνέχισε να ηχογραφεί σαν Bob Marley & The Wailers. Το 1975 συντελέστηκε η διεθνής αναγνώριση του Μάρλεϊ, έξω από τα όρια της Τζαμάικα, με την επιτυχία του τραγουδιού “No Woman, No Cry” από το άλμπουμ Natty Dread. Ακολούθησε το ακόμα πιο επιτυχημένο άλμπουμ, Rastaman Vibration (1976), το οποίο παρέμεινε τέσσερις εβδομάδες στα Top Ten στις ΗΠΑ.
Ο Μάρλεϊ, το 1976, άφησε την Τζαμάικα και εγκαταστάθηκε στην Αγγλία, όπου ηχογράφησε τα άλμπουμ Exodus και Kaya. Το Exodus έμεινε στα βρετανικά charts για 56 συνεχείς εβδομάδες. Συμπεριελάμβανε τέσσερα singles: “Exodus”, “Waiting In Vain”, “Jamming” και το “One Love”, μια διασκευή του “People Get Ready” του Curtis Mayfield.
Τον Ιούλιο του 1977, διαγνώστηκε κακόηθες μελάνωμα στα πόδια του Μάρλεϊ, για το οποίο πίστευε ο ίδιος ότι ήταν τραύμα από το ποδόσφαιρο. Αρνήθηκε τον ακρωτηριασμό, αναφέροντας ότι η επέμβαση θα επηρέαζε τον χορό του και σύμφωνα με την πίστη των Ρασταφαριανών πως το σώμα πρέπει να είναι «ολόκληρο».
Πέθανε στο νοσοκομείο Cedars of Lebanon στο Μαΐάμι της Φλόριντα το πρωί της 11ης Μαΐου 1981 σε ηλικία 36 χρονών. Έγινε δημόσια κηδεία στη Τζαμάικα, που συνδύαζε στοιχεία από την Αιθιοπική Ορθόδοξη Εκκλησία και την παράδοση του Ρασταφαριανισμού. Αποτεφρώθηκε κοντά στο πατρικό του μαζί με την κιθάρα του (Gibson Les Paul), μια ποδοσφαιρική μπάλα, ένα μεγάλο κλαδί κάνναβης, ένα δαχτυλίδι που φορούσε καθημερινά (δώρο του πρίγκιπα της Αιθιοπίας Asfa Wossen, μεγαλύτερου γιου του Χαϊλέ Σελασιέ Α’) και μια Βίβλο.
Ένα μήνα πριν τον θάνατο του, έγινε μέλος του Τζαμαϊκανού Τιμητικού Τάγματος.
Το 2001, τον χρόνο που κέρδισε το «Βραβεία Γκράμι για Συνολική Προσφορά», ένα ντοκιμαντέρ για τη ζωή του, το Rebel Music, προτάθηκε για το καλύτερο Μουσικό Ντοκιμαντέρ στα Grammys.
Με την συμμετοχή της Rita, των Wailers, των παιδιών, των ερωμένων του, αλλά και πολλές φορές με τα ίδια του τα λόγια γίνεται η εξιστόρηση της ζωής του.