Δεν μπορώ να εμπιστευθώ τον σύντροφό μου και ερμηνεύω με καχυποψία και καταστροφολογικά οποιοδήποτε ερέθισμα. Ναι, το παραδέχομαι. Έρχεται η φίλη μου στο σπίτι κι αν γελάσει λίγο παραπάνω μαζί του, αν ανοίξουν συζήτηση μεταξύ τους θέλω να φύγει, να φύγει και να μην την ξαναδώ. Μα δεν ντρέπεται να γουστάρει το αγόρι μου; Άρχισα να κουνάω νευρικά ποδαράκι, να χασμουριέμαι, να απαντώ απότομα και επιτέλους έφυγε. Επιτέλους μείναμε μόνοι. Ε, και έκανα ένα μικρό “σχολιάκι”…
“Είσαι τρελή” άρχισε να μου φωνάζει εκείνος, αλλά εγώ τα είπα και ησύχασα η γυναίκα. Όχι, που νομίζει ότι δεν καταλαβαίνω τί γίνεται.