Αυτά που συμβαίνουν στο ΔΟΛ και τον Πήγασο είναι μοναδικά σε βλακεία όσον αφορά στους συνδικαλιστές και ελπιδοφόρα ως προς το ένστικτο αυτοσυντήρησης των εργαζομένων.
Σε περίοδο κρίσης, όταν η διαφήμιση , δηλαδή η πηγή εσόδων των εντύπων, περιορίζεται κατά 50% , τα συνδικαλιστικά όργανα θα έπρεπε, στην προσπάθεια προστασίας των στοιχειωδών δικαιωμάτων των εργαζομένων, να πλειοδοτούν στις διοικήσεις των επιχειρήσεων για μερική απασχόληση, περιορισμό δαπανών και κόστους, μείωση υψηλών μισθών και παροχών διοίκησης. Ότι γίνεται στην Ελ Παις, στη Ρεπούμπλικα, στη Μοντ.
Βεβαίως στην Ισπανία, στην Γαλλία και την Ιταλία δεν έχουν αγέρωχη ΕΣΗΕΑ. Είναι κάτι κουτόφραγκοι , πουλημένα τομάρια της εργοδοσίας, που σώζουν θέσεις εργασίας με το ακατονόμαστο ελαστικό ωράριο και άλλες ταξικές υποχωρήσεις.
Εδώ τέτοια δεν περνάνε. Ενώ λοιπόν υπογείως έχουν συμφωνήσει με την εργοδοσία να μην αντιδράσουν στις απολύσεις διοικητικού προσωπικού φτάνει να σωθούν οι δημοσιογράφοι, μετά αθετούν τα συμφωνημένα και κηρύττουν την απεργία..
Με αυτή την αριστουργηματική κίνηση δίνουν την ευκαιρία στη μισητή εργοδοσία, δίνουν το πάτημα, να προχωρήσει σε αναστολή εκδόσεων και πραγματική ανεργία για δεκάδες εργαζομένων.
Και ψεύτες και ανεύθυνοι δηλαδή.
Ευτυχώς οι εργαζόμενοι σε ΔΟΛ και Πήγασο για μια φορά αντιδρούν σωστά. Αδειάζουν το σωματείο, το κέλυφος δηλαδή των εργατοπατέρων που απαρτίζουν το Δ.Σ., και ψηφίζουν κατά της απεργίας.
Αναρωτιέται κανείς αν αυτοί οι δήθεν εκπρόσωποι, αύριο το πρωί θα παραμείνουν ανερυθρίαστα στη θέση τους.
Φοβάμαι πως ναι , άσχετα αν βάζουν σε κίνδυνο τις δουλειές ανθρώπων, άσχετα αν αποδοκιμάστηκαν από εκείνους που τάχα αντιπροσωπεύουν.
Θυμίζουν τον Δηλιγιάννη του 1897, ενός πολέμου που λίγο γράφεται αλλά το 2002 ξεπληρώθηκε, τον Α. Παπανδρέου που απέρριπτε μετά βδελυγμίας το σχέδιο Άτσεσον για την Κύπρο το 1964 γιατί έδινε αυτονομία και 10% στους Τουρκοκυπρίους.
Ρητορικός μαξιμαλισμός, βαθειά ανευθυνότητα απέναντι στους ανθρώπους, εμπαιγμός του αδύναμου στο φόβο και την αγωνία του.
Τυχαίο που το σωματείο των δημοσιογράφων χαίρει τέτοιας ανυποληψίας;
Δεν νομίζω.