Στη συνέντευξη που έδωσε στη Ρενέ Σαραντινού για το περιοδικό ΛΟΙΠΟΝ, ο Γιώργος Πολυχρονίου αναφέρθηκε στις δυσκολίες που αντιμετώπισε τα τελευταία χρόνια: «Πέρασα μια περίοδο αμηχανίας, με εκκρεμότητες κυρίως οικονομικές από το ραδιόφωνο που είχα πάρει. Μικρά ποσά, αλλά εγώ δεν ήξερα πού ήταν τα δικαστήρια και το έμαθα πριν από 6 χρόνια. Είχα και μια ατυχία με έναν εφοπλιστή, που χωρίς να με ρωτήσει, πέθανε! Μου είχε πει: “Φύγε από τη δισκογραφική εταιρεία και έλα να κάνουμε μεγάλη δουλειά στα ΜΜΕ”. Έγινε η δουλειά, κάναμε συμβόλαια, δόθηκαν προκαταβολές και μετά πέθανε. Έχασα πολύτιμα χρόνια. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα σε όλες τις ιδιωτικο-επαγγελματικές μου πτυχές να είμαι ζαβλακωμένος, ζαλισμένος και να κάνω συνεχόμενα μικρολάθη. Ευτυχώς, δεν έχω οικονομικό πρόβλημα και τα αντιμετωπίζω με ψυχραιμία και χαμόγελο».
Ο Γιώργος Πολυχρονίου μίλησε και για όσους βοήθησε χωρίς να ακούσει ούτε ένα ευχαριστώ: «Έχω βοηθήσει πάρα πολλούς, κυρίως στη δισκογραφία, στο ραδιόφωνο, που έχουν κάνει και “όνομα” εξαιτίας μου, αλλά και στην τηλεόραση. Εκτός ελαχίστων ραδιοφωνικών εξαιρέσεων, αυτό που έχω συναντήσει από όλες τις εξυπηρετήσεις είναι η απόλυτη αγνωμοσύνη! Θα περίμενα να με θυμούνται τουλάχιστον στη γιορτή μου, όχι να μου λένε κάθε μέρα κάνοντας το σταυρό τους: “Ευχαριστώ, κύριε Πολυχρονίου”. Στην ουσία, όμως, δεν με ενδιαφέρει, για να είμαι ειλικρινής».