Ένας από αυτούς, ο τελευταίος χρονικά είναι και ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος Γιώργος Προβόπουλος με την πρόσφατη έκθεση του.
Τα όσα προτείνει, αλλά και οι αιτιάσεις γύρω από την ΕΡΤ που έχουν πάρει τις διαστάσεις λαϊκίστικης καταιγίδας το τελευταίο διάστημα έχουν να κάνουν με το δέντρο και όχι το δάσος γύρω από την ύπαρξη και τη λειτουργία της ΕΡΤ .
Το έγκλημα στο ευαγές ίδρυμα της Αγίας Παρασκευής- να το κατανοήσουμε αυτό -είναι διαχρονικό και σχεδόν διακομματικό… Και όταν λέμε διακομματικό δεν περιγράφουμε μόνο την ευθύνη των δύο κομμάτων εξουσίας, αλλά και κάποιων μικρότερων. Εγκληματική είναι επίσης όλα αυτά τα χρόνια και η συνδικαλιστική συμπεριφορά που έχει καταδικάσει τον Εθνικό Ραδιοτηλεοπτικό φορέα στην αγκύλωση, την καχεξία, τη σπατάλη και την αδιαφάνεια.
Αυτό είναι το δέντρο. Το δάσος έχει να κάνει με την εν γένει ποιότητα της ενημέρωσης, της πολιτιστικής μας ταυτότητας και της ψυχαγωγίας… και γύρω από το δάσος κυκλοφορούν πολλοί μύθοι οι οποίοι ουδεμία σχέση έχουν με την πραγματικότητα. Βεβαίως και ο ελληνικός λαός μέσα από το ανταποδοτικό τέλος πληρώνει την ΕΡΤ. Όμως έχει κανείς την εντύπωση ότι τα ιδιωτικά κανάλια δεν τα πληρώνει και όχι μόνο γιατί η διαφημιστική δαπάνη επιβαρύνει ας πούμε οποιοδήποτε προϊόν παίρνει ο καταναλωτής από το ράφι του σούπερ μάρκετ.
Βεβαίως και τα δελτία των κρατικών καναλιών εξυπηρετούν την εκάστοτε κυβερνητική προπαγάνδα. Όμως έχει κανείς την εντύπωση πως η ενημέρωση των ιδιωτικών καναλιών δεν λειτουργεί ως δούρειος ίππος για να εξυπηρετηθούν οι σκοπιμότητες της εξουσίας; … Και μάλιστα με πολύ αποτελεσματικότερο τρόπο.
Βεβαίως και τα όσα κατά καιρούς εξυφαίνονται στην κρατική ραδιοτηλεόραση είναι σκανδαλώδη, έως και ποινικά κολάσιμα. Όμως έχει κανείς την εντύπωση ότι η λεγόμενη επανάσταση της ιδιωτικής τηλεόρασης, όπως αυτή εκδηλώθηκε πριν από περίπου είκοσι χρόνια, αλλά και το (μη θεσμικό πλαίσιο) με το οποίο εξακολουθούν να λειτουργούν τα μη κρατικά κανάλια δεν αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα της μεταπολεμικής Ελλάδας; Δεν συνιστά έναν ελοχεύοντα φασισμό;
Το ζητούμενο λοιπόν είναι πώς θα διασφαλιστεί η σωστή λειτουργία της δημόσιας τηλεόρασης. Οι μηχανισμοί ώστε να διασφαλιστεί η νομιμότητα στις επί μέρους λειτουργίες της, αλλά και να επιτευχθεί στο μέγιστό ο ρόλος που καλείται να παίξει σύμφωνα με το Σύνταγμα και τους νόμους.
Αλλιώς πολύ φοβάμαι πως στο τέλος αυτής της διαδρομής και με το εύκολο ανάθεμα σε ό,τι την αφορά, θα βρεθούμε δέσμιοι ενός καρτέλ που θα ορίζει κατά το δοκούν τα αγαθά της ενημέρωσης, του πολιτισμού και της ψυχαγωγίας.
Έχω την αίσθηση επίσης πως και η κυβέρνηση- εκμεταλλευόμενη την περιρρέουσα ατμόσφαιρα- προς τα κει κατευθύνεται, παρά την πρόσφατη ρητορική κατά των θέσεων Προβόπουλου από τον αναπληρωτή υπουργού πολιτισμού Τηλέμαχο Χυτήρη. Χωρίς όραμα, χωρίς φιλοσοφία περιεχομένου επιδιώκει αυτή την πλήρη απαξίωση της δημόσιας τηλεόρασης, ώστε να μας παραδώσει (ευχαρίστως) ανυποψίαστους στο καρτέλ της ιδιωτικής τηλοψίας.
Θα μου πείτε βέβαια μπορεί μέσα σ’ αυτό ασφυκτικό περιβάλλον ο ελληνικός λαός να πληρώνει τρακόσα τόσα εκατομμύρια για την «αμαρτωλή» ΕΡΤ; Και γιατί θα σου πει κάποιος να πληρώνω κι εγώ ο οποίος παραδείγματος χάρη δεν θέλω να βλέπω και ούτε βλέπω τα κανάλια της.
Να το αντιστρέψω το ερώτημα. Πρέπει να καταργηθεί ο δημόσιος χαρακτήρας της περίθαλψης ή των συγκοινωνιών επειδή γίνονται ρεμούλες και διασπάθιση του δημοσίου χρήματος; Ή μήπως δεν πρέπει κανείς να πληρώνει φόρους για να ενισχύεται ας πούμε το Ιπποκράτειο ή τα αστικά λεωφορεία επειδή αυτός επιλέγει να νοσηλεύεται σε ιδιωτικές κλινικές ή να μετακινείται με το δικό του όχημα.
Το θέμα δεν είναι μόνο να βγούμε από το σκοτεινό τούνελ του σήμερα. Το ζήτημα είναι να προσέξουμε ώστε οψέποτε βγούμε από αυτό να βγούμε ως ελεύθερα σκεπτόμενοι άνθρωποι, αυτεξούσιοι και κυρίαρχοι πολίτες και όχι ως τυφλοπόντικες πρόσφυγες ή δουλοπάροικοι στον ίδιο μας τον τόπο.
Προς το παρον το τυρί γύρω από τη δημόσια τηλεόραση το βλέπουμε, ας δούμε και τη φάκα του μέλλοντος μας.